හේතුව සහ අහේතුව......

මගෙ හඳහන බලපු ජෝතීර් උන්නැහේ කිව්වා මේ අවුරුද්දෙ මුල් මාස පහ ගෙවෙනකම් බ්ලොග් පෝස්ට් එහෙම දාන්න නෙමේ එහෙම හිතන්නවත් එපා කියලා. මාරාන්තික අපලයි කිව්වා. ඉතිං හුදී ජන පහන් සන්වේගය වෙනුවෙන් මාසෙට බ්ලොග් පෝස්ට් සීයක් හමාරක් දාන මට මේක කොච්චර අමාරු කාලයක් වෙන්න ඇති කියලද ඔහේලා හිතන්නෙ? බ්ලොග් පෝස්ට් නොදා මාස පහක් ඉන්නවා කියන්නෙ නිකං හුස්ම ගන්නැතිව ඉන්නවා වගේ වැඩක් නොවැ. ඉතිං ඕකට වග කියන්න ඕනා මම නම් එහෙම් නෙමේ අර ජෝතිෂ පොර තමා. 

බස් වල යනකොට කවදා හරි කාට හරි සීට් එක පූජා කරලා තියනව ද ? නිකං වයසක කෙනෙකුට, ගැබිනි කාන්තාවකට, ආබාධිත පුද්ගලයෙකුට, ලස්සන තරුණයෙකුට / තරුණියකට වගේ. එහෙම සීට් එක් ලැබිච්ච කෙනා, එයා බහින්න යනකොට ඔයා එයා ලඟම හිටගෙන ඉන්නකොට, වෙන කාට හරි කතා කරලා සීට් එක එයාට දීලා යාමේ අත්දැකීම එහෙම විඳලා නැත්ද? අපරාදෙ එහෙම විඳලා නැත්නම්. ඒක විඳින්නම ඕනා අත්දැකීමක්..