Friday, December 20, 2013

ඔව්, මේ ඇය තමා...

2013 උඳුවප් මස 20වනදා

කොන්ටෙයාන්ස් යනු යුරෝපයේ ඈත කොනක හුදකලාව පිහිටා තිබුණු පෞරාණික නගරයකි. කෙතරම් පෞරාණිකද යත්, දහසයවන ලුවී රජගේ බිසව ජනතාවට "පාන් නැත්නම් කේක් කාපල්ලා" යැයි කීමටත් පෙර, එසේත් නැත්නම් ක්‍රිස්ටෝපර් කොලම්බස් ඇමෙරිකාව සොයා ගැනීමටත් පෙර, කොන්ටෙයාන්ස් නගර වැසියෝ සර්ව  සාධාරණ නොවුනද තමන්ගේම යුක්තිය පසිදලීමේ ක්‍රියාදාමයකටද, පාසල්, පල්ලි රෝහල් සහිත ජීවන ක්‍රමයකටද උරුමකම් කීහ. කෙසේ වෙතත් ඒ යුගයේදී යුරෝපයේ බොහොමයක් රට වලට පොදු වූ චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර, මිත්‍යා විශ්වාස ඔවුන් අතරද හිඟ නොවූහ. අංග විකල, මන්ද බුද්ධික දරුවන් උපන් ගමන් මරා දැමීමට හෝ කැලයකට විසි කිරීමටත්, යක්දෙස්සියන්යයි හඳුනා ගත් කාන්තාවන් පණපිටින් පුළුස්සා දමා ඔල්වරසන් නැගීමටත් ඔවුන් මොහොතකට හෝ නොපැකිළුණහ. සොරකම් පාලනය කිරීම උදෙසා දරුණු දඬුවම් නියම කර තිබුණද අධික දරිද්‍රතාවය හේතුවෙන් සොරකම් නිතරම වාර්තා වූ අතර සතියකට දෙතුන් දෙනෙකු සොරකම් කිරීමේ වරදට ප්‍රසිද්ධියේ එල්ලා දැමීම සුලභ දසුනක් විය. පල්ලියේ පියතුමාද ජනතාවට සොරකමෙහි ආදීනව කියා දී ඔවුන් එයින් මුදවා ගැනීමට උත්සහ කළද එයින් පලක් නොවන බව දුටු කල්හී දේශනා කිරීම නවතා දැමූ පියතුමා වහ වහා පල්ලියෙහි දෑ රැක ගැනීමට අවැසි පියවර ගනු ලැබීය. අනෙකුත් අපරාධද අඩු වැඩි වශයෙන් සිදු වුණද, සමස්තයක් වශයෙන් ගත් කළ ඔවුන් යුරෝපයේ අනෙක් නගරවසීන්ට වඩා මදක් ඉදිරියෙන් සිටියහ.

මේ පවුකාර ජනතාව අතරට වන් දේව දූතියක්ද වූවාය. ඒ, පල්ලිය අසල කන්‍යාරාමයේ විසූ ප්‍රධාන කන්‍යා සොයුරිය වූ මේරි තෙරේසා කන්‍යා සොයුරියයි. කුඩා කල සිටම දැහැමි දරුවෙකුගේ ලක්ෂණ පෙන්නුම් කළ ඈ, තුරුණුවියට වන් කල්හී ස්ව කැමැත්තෙන්ම කන්‍යා සොයුරියක් බවට පත්වුණාය. වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම ඇය දැහැමි භක්තිමත් කාන්තාවක් වූවාය. ඇය අතින් කෙරුණ කිසිඳු පවක් හෝ නපුරු ක්‍රියාවක් පිළිබඳ ඇසූ බවට කිසිඳු නගර වාසියෙකුට මතක නොමැත. ඇය පිළිබඳව දනන් තුඩ තුඩ රැව් පිළිරැව් දුන්නේ හොඳක්ම මිස නරකක්නම් නොවුණේය. මේරි තෙරේසා කන්‍යා සොයුරිය කිසිදා කිසිඳු හේතුවක් නිසා මුසා බස් නොදොඩන්නියක වශයෙන් ඉතා විශාල කීර්තියක් නගර වාසීහු අතර ලබා තිබුණාය. මේ සම්බන්ධයෙන් ඇය සතු වූ කීර්තිය පල්ලියෙ පියතුමාවද අභිබවා යන්නකි.ඇය රහසින්වත් පවු නොකළාය.

එයට අමතරව මේරි තෙරේසා කන්‍යා සොයුරිය කරුණාවන්තකම පිළිබඳවද ඉමහත් කීර්තියක් ඉසුලුවාය. නගර වාසින් විසින් මහ මග හෝ අගු-පිල්වල දමා යන අසරණ ළදරුවන් ඇති දැඩි කිරීම උදෙසා ඇයගේ ප්‍රධානත්වයෙන් ඉඳිවූ ළමා නිවාසය එයට හොඳ නිදර්ශනයකි. මුලින් මුලින් නගරවාසීන් වෙතින් ඒ සඳහා දැඩි විරෝධයක් එල්ල වූ නමුදු "මෙලොවට බිහිවන සියලුම දරුවන් දෙවියන්වහන්සේගේ ත්‍යාගයන්" යැයි කියමින් ඇයගේ ස්ථාවරයෙහි පසු වීම තුළින්ම ඇය නගරවාසීන්ව මෙල්ල කරනු ලැබුවාය.

ඉරිදා දිනය නගරවාසීන්ට ප්‍රීතිමත් දිනයකි. දිව්‍ය පූජාවෙන් පසු පැවැත්වෙන අධිකරණ සභා වාරය හා එයින් පසු චූදිතයන්ට දඩුවම් දීමේ වාරය, අහිංසක, අවංක නගරවාසීන් හට ඉමහත් විනෝදය ගෙන දෙන්නක් විය. තමනට සිදුවන තෙක් සියලුම ව්‍යසනයන් රස විදීමෙහි ගූඨ මිනිස් ස්වභාවය නිසාම මෙම අහිංසක මිනිසුන් හොරෙක්, වංචා කරුවෙක්, මිනී මරුවෙක් එල්ලා මරන විට ප්‍රීතියෙන් අත්පුඩි නොගැසූවද සිත යටින් රහසින් එහි ආනන්දය උපරිමයෙන් ලැබීමට පුරුදුව සිටියහ. එයින් ප්‍රමුදිතව,  එහෙත්  සිතෙහි පවත්නා සැබෑ හැඟීමට හාත්පසින්ම විරුද්ධ හැඟීමක් මුහුණෙන් පෙන්වමින් ඔවුන් නිවෙස් බලා ගියහ. දැඩි අදහස් ඇත්තෙකු වූ නගරයෙහි අග්‍රවිනිශ්චකාරතුමාද සෑම ඉරිදා දිනකම අඩුම වශයෙන් එක් අයකු හෝ එල්ලා නගරවාසීන් ප්‍රීති ප්‍රමෝදයෙහි ගිල්ලවීමට වග බලා ගත්තේය.

දැන් ඔබට කොන්ටෙයාන්ස් නගරය, එහි වාසීන්, ඔවුන්ගේ විශ්වාසයන් හා සිරිත් විරිත් පිළිබඳව දළ අදහසක් ඇතැයි මම සිතමි. එය ප්‍රස්තුත කතාව කියවා තේරුම් ගැනීමට සෑහේ.

ඒ ඉරිදා, මේරි තෙරේසා කන්‍යා සොයුරියට අකරතැබ්බයක් සිදුවිය. ඇයව නඩුවක සාක්ෂිය වෙනුවෙන් අධිකරණය ඉදිරියට කැඳවනු ලැබුවේය. අධිකරණයට හා එහි ක්‍රියාන්විතයන්හට සම්පුර්ණයෙන්ම ආගන්තුක තැනැත්තියකු වූ ඇය, මෙම කැඳවීමත් සමඟම මදක් වෙව්ලා සිටියාය. පසු ගිය සතියේ දිනෙක පල්ලියෙහි පූප දමන රත්‍රන් මංජුසාව හොරකම් කිරීම සම්බන්ධයෙන් සැකපිට නගරයට අලුතින් පැමිණි වැන්දඹු ස්ත්‍රීයක් වූ ක්‍රිස්තියානාව බාලධාරීන් විසින් අත් අඩංගුවට ගෙන තිබුණි. සොරකම් සිදුවන අවස්ථාවෙහි මංජුසාව සොරාගත් හෙර විසින් පල්ලියෙහි ප්‍රධාන ශාලාව මැදින් දිව ගොස් ඇති අතර මේරි තෙරේසා කන්‍යා සොයුරිය එම අවස්ථාවෙහි එහි යාඥා කරමින් සිටි බවට සිද්ධිය ඇසින් දුටූවන් පවසා තිබුණි. ඒ අනුව කන්‍යා සොයුරිය විසින් අදාළ ස්ත්‍රියව හඳුනා ගන්නට ඇතැයි යන අනුමානය ඔස්සේ ඇයව උසාවියට කැඳවා තිබුණි.

ඇය උසාවිය මැදින් සාක්ෂි කූඩුව වෙත හිස බිමට නැබුරු කරගෙන පිය නගනා විට මුළු උසාවියම ඇල්පෙනෙත්තක් බිම වැටෙනා තරම් ශබ්දයක් උවද ඇසෙනා ආකාරයේ නිහඬතාවයක් ඉසිලීය. විනිසුරු තුමා ඇතුළු සියලු දෙනම ඇයට ගරු කරනු වස් නැගී සිටියහ. ඒ, ඇය සිය සත්‍යගරුකභාවය හා කරුණාවන්තබව ඇසුරෙන් ගොඩනගාගත් ධනය වේ. සාක්ෂි කූඩුවට නැගී ඉදිරිය බැලූ කන්‍යා සොයුරියට සම්පූර්ණ කලු අවරණයකින් හිස වැසූ ස්ත්‍රීයක් විත්ති කූඩුවෙහි සිටගෙන සිටිනාකාරය දිස් විය.

නිශ්ශබ්දතාවය බිඳිමින් ප්‍රධාන විනිසුරු තැන විසින් කන්‍යා සොයුරිය ඇමතීය.

"ගරු කන්‍යා සොයුරිය, මෙතැනට ඔබව කැඳවා ඔබට සිදුකළ හිරිහැරය සම්බන්ධයෙන් මුලින්ම මම ඔබෙන් උදක්ම සමාව ඉල්ලා සිටීමට කැමතියි. නමුත් සාධාරණ විනිශ්චයක් උදෙසා ප්‍රබල සාක්ෂිකාරියක් වශයෙන් අපිට ඔබ මෙහි නොකැඳවා සිටීමට කිසිම හැකියාවක් තිබුණේ නෑ. ඔබ තත්ත්වය තේරුම් ගනු ඇතයි අප අපේක්ෂා කරනවා. නැවතත් මම ඔබෙන් මේ හිරිහැරය පිළිබඳව මේ ගරු අධිකරණය වෙනුවෙන්ම සමාව ඉල්ලා සිටිමට කැමතියි." මෙහිදී කන්‍යා සොයුරිය විසින් එය තමන්ට කරදරයක් නොවේයැයි දක්වන ආකාරයේ මද සිනාවක් දක්වා සිටියාය.

"සමහර විට ඔබ දැනටමත් දන්නා පරිදි ගිය සතියේ පල්ලියෙහි සොරකමක් සිදුවී තිබෙනවා. ඇසින් දුටු සාක්ෂිකරුවන්ට අනුව, මිනිසුන් ලුහුබඳින විට අදාළ හෙර රත්‍රන් මංජුසාව රැගෙන පලා ගොස් ඇත්තේ පල්ලියෙහි ප්‍රධාන ශාලාව මැද්දෙන්. එවිට ඔබ එහි යාඥා කරමින් සිටි නිසා ඔබ ඇයව හොඳින්ම දුටුවා වන්නට ඇතැයි ඔවුන් අනුමාන කරනවා. ඊට දිනකට පස්සෙ අපි මෙහි සිටින සැකකාරියව සැකපිට අත් අඩංගුවට ගනු ලැබුවා. දැනටමත් ඇයට එරෙහිව සාක්ෂි දෙන අයවලුන් සිටිනවා. නමුත් ඒ සාක්ෂි විශ්වාසයෙන් තොරයි. ඔවුන් පරස්පර ප්‍රකාශ නිකුත් කරනවා."

"ඔබගේ සත්‍යගරුකභාවය මේ නගරයෙහිම ප්‍රචලිත දෙයක්. ඒ පිළිබඳව මේ ගරු සභාවෙහි සිටින කිසිවකුටත් අබමල් රේණුවක තරම්වත් සැකයක් නෑ. එමනිසාම මේ ගරු අධිකරණයෙහි පැවති චාරිත්‍රයෙහි යම් වෙනසක් ඔබ වෙනුවෙන් කිරීමට මා සූදානම්. එය ඔබේ සත්‍යගරුකභාවයට කරණ ගෞරවයක් හා මෙම සුපුරුදු චාරිත්‍රය පිළිපැද්දොත් ඒක ඔබේ සත්‍යගරුකභාවයට කරණ අගෞරවයක් හා එය අවිශ්වාස කිරීමක්. සාමාන්‍ය සාක්ෂිකරුවන් කරනා පරිදි ඔබ බයිබලයෙහි අත තබා පවසන දෑ සත්‍යයැයි දිව්රිය යුතු නොවේ. මම ඔබව එයින් නිදහස් කරනවා." කන්‍යා සොයුරිය නැවතත් උපේක්ෂා සහගත මද සිනාවක් නැගීය.

"ගරු කන්‍යා සොයුරිය, මම එසේනම් කාරණයට යොමු වෙනවා. එදා ඔබ ඒ හෙර දුටුවාද ? ඔබ ඈ හඳුනනවාද ? "

"ඔව් මම ඈ දුටුවා. එහෙත් මම ඈ හඳුනන බවක් මට මතක නෑ. "

"ඔබට ඇයව නැවත දුටුවොත් අඳුනා ගත හැකිද ?"

"ඔව් මට පුළුවනි."

"එසේනම් අප මෙහි සිටින සැකකාර ස්ත්‍රියගේ මුහුණු ආවරණය ඉවත් කරනවා. බලන්න මේ එදා පල්ලියෙහි ප්‍රධාන ශාලව මැදින් මංජුසාව රැගෙන පලා ගිය හෙරමද කියා. ඔය ස්ත්‍රියගේ මුහුණු ආවරණය ඉවත් කරනු ! "

ආවරණය ඉවත් කෙරිණි. සැකකාරියව හඳුනා ගැනීම උදෙසා කන්‍යා සොයුරිය උනන්දුවෙන් දෑස් අයා ඈ දෙස බැලුවාය. එවිට නෙත් සතරක් එකිනෙක ගැටුණි. තත්පරයකටත් අඩු කාලයක් තුළ නෙත් සතරම එකි නෙකට ප්‍රතිවිරුද්ධ සිතුවිලි දාමයන් හේතුකොටෙගෙන දීප්තියෙන් බැබලී විශාල වූහ. දෙනෙතක්, ක්ෂණික හඳුනාගැනීමක්, කාලයේ වැලිතලාවෙන් යටව අමතකව තිබූ අමිහිරි සිද්ධියක ක්ෂණික මතකයක්, ක්ෂණිකව පහළවු පළිගැනීමේ සිතුවිල්ලක් නිසා දීප්තිමත් වන විට අනෙක් දෙනෙත ක්ෂණික හඳුනා ගැනීමක්, ඒ ඔස්සේ ඇතිවූ නව බලාපොරොත්තුවක සේයාවක් හේතු කොටගෙන දීප්තිමත් වූහ.

ක්‍රිස්තියානාගේ සිත, ඇතිවූ නව බලාපොරොත්තුව හේතු ගොටගෙන ප්‍රහර්ෂයෙන් පිම්බී යද්දී, මේරි තෙරේසා කන්‍යා සොයුරිය මානසික ඝට්ටනයකට මැදි වූවාය. දුෂ්ටත්වය, කාරුණිකබව, සත්‍යගරුකභාවය, නැවත කිසිදා නොලැබෙන අපූරු අවස්ථාව, පළිගැනීමේ දුෂ්ට චේතනාව, සමාජයේ තමනට ඇති ප්‍රතිරූපය, දෙවියන් වෙත ඇති බිය ආදී එකිනෙකට පරස් පර සිතුවිලි දාමයක එකෙල මෙකල වෙමින්, විශාල මානසික අරගලයක නිරතව අතීරණව එක් නිමේෂයක් පසු වූවාය. මේ මොහොතේ ඇයගේ මනසට සම කළ හැකි කිසිවක් මෙලොවෙහි නොමැත. එය සමාන කළ හැක්කේ දුෂ්ටත්වය හා සභ්‍යත්වය අතර දෝලනය වන තවත් එවැනිම වූ මනසකටම පමණී. ඒ අතර සිහිනයකින් මෙන් ප්‍රධාන විනිසුරුගේ කටහඬ ද ඇයට ඇසුණි.

" ගරු කන්‍යා සොයුරිය, ඔව් අපිට කියන්න ඔබට මැය හඳුනා ගත හැකිද ? එදා පල්ලිය මැදින් දිව ගියේ මැයද ? "

මේරි තෙරේසා කන්‍යා සොයුරිය පාෂාණිභූතව එක එල්ලේ ක්‍රිස්තියානා දෙස බලා සිටියා මිස පිළිවදන් නොදුන්නාය. ක්‍රිස්තියානාගේ හදවත කල්පයක් තරම් දිගුවූ මේ නිමේෂයේදී වේගයෙන් ගැහෙමින් තිබුණි. කන්‍යා සොයුරියගේ මුවින් නික්මෙන වදන මත තම ජීවිතයෙහි ඉදිරිය තීරණයවන බව ඈ හොඳින් දැන සිටියාය. කොන්ටෙයාන්හීදී පූජනීය දෑ සොරකම් කිරීමට එරෙහිව ලැබෙන දඬුවම ජීවිතයෙන් වන්දි ගෙවීමට සිදු වන්නකි. නගරයට ළඟදී පැමිණියා වුවද ඇය මේ පිළිබඳ දැනුවත්ව සිටියාය. මේ දක්වා තමන්ට එරෙහිව ඇති සාක්ෂි ප්‍රබල බැවින් ඈ ජීවිත ආශාව අත්හැර සිටියාය. අත්හැර තිබූ ජීවිත ආශාව කන්‍යා සොයුරිය දුටු මොහොතේ සිට නැවත දළුලා වැඩෙමින් තිබුණි.පියාත් නොමැති සිය දරු දෙදෙනා ඇයගේ දෑස් ඉදිරියෙහි මැවී පෙනුණි. 

"ඔව් මම එහෙම කියනවා. කවුද දන්නෙ ? මම විතරයි. කවුරුවත් මම කියන එක විශ්වාස කරනවා මිස වෙන මුකුත් පිළිගන්නෙ නෑ. මම මේක රහසක් වශයෙන් තියාගත්තාම ඉවරනෙ. ඒත් එහෙම කරන එක හරිද ? ඒක අපරාධයක්. මේ වෙනකම් මම ගොඩ නගපු සියල්ල විනාශවෙලා යනවා එතකොට. .........." ඔව්, ගරු කන්‍යා සොයුරිය මේ ගරු අධිකරණය ඔබගේ පිළිතුර බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්නව...." .........මම වැඩකට නැති ගැහැනියක් වෙනවා ඊට පස්සෙ. දෙවියන් වහන්සේ මට ශාප කරාවි. මාව සදාකාලික නරකාදියට දමාවි. ඒත් මේක හොඳ අවස්ථාවක්. කිසිදා නොලැබෙන අපූරු අවස්ථාවක්. ඔව් මම ඒක තමා කරන්න ඕනා."

" ගරු කන්‍යා සොයුරිය.. අප ඔබගේ........ "

"ඔව්.. නෑ.. නෑ ඔව්, මේ ඇය තමා..." දුෂ්ටත්වය, සභ්‍යත්වය පරයා නැගී සිටියේය. 

කන්‍යා සොයුරියගේ මුවින් ගිලිහුණ වදන් ක්‍රිස්තියානාට අදහා ගත නොහැකි විය. එක් වරම හෙණයක් පතිතවූවා වැනිය.

"අයියෝ සිස්ටර්.. අයියෝ සිස්ටර් ඇයි මේ ඔබ බොරු කියන්නෙ..?? ඔබ හොඳටම දන්නවා ඒ මම නොවන බව... අයියෝ සිස්ටර් ඔබට මාව හඳුනගන්න බැරිද ?" හයියෝ දෙවියන් වහන්ස මට පිහිට වන්න. මම කිසි දෙයක් හොරකම් කළේ නෑ.. අයියෝ අනේ මගේ අසරණ දරු දෙදෙනා.." යි කියමින් ක්‍රිස්තියානා විසින් සිය පපුවට ගසා ගනිමින් මුළු අධිකරණය දෙවනත් වන සේ විලාප තැබීය. ඒ මැදින් ඇසුණ, ක්‍රිස්තියානාට නිහඬවන ලෙස කරන තර්ජනය කිරීම්, සාප කිරීම් අතරින්, අගවිනිසුරුවරයා විසින් ක්‍රිස්තියානාව ප්‍රාණය නිරුද්ධ වන තෙක් එල්ලා තැබීමේ නියෝගය නිකුත් කොට අදාළ ලියවිල්ලට අත්සන් තැබීය.

නියෝගය ශ්‍රවණය වූ වහාම කන්‍යා සොයුරියගේ හැසිරීමෙහි ප්‍රබල වෙනසක් වූ අතර කුමක්දෝ පැවසීමට වෙර දරනු පෙනිණ. ඒ සමඟම කන්‍යා සොයුරිය සිහි මුර්ජාවී ඇද වැටුණාය. 

පැයකින් පමණ සිහිය ලබා දෑස් අරින විට දුෂ්ටත්වයේ යක්ෂයා ඈ වෙතින් පලාගොස් තිබුණි. සිදුවූ සියල්ල සිහියට නැගෙන විට මේරි තේරේසා කන්‍යා සොයුරිය උමතු බවේ ආසන්නයටම පැමිණියාය.

" ඒ ඇය නෙමේ.. ඒ ඇය නෙමේ.. කෝ ඇය? කෝ ඇය?" යි කියමින් වහා නැගී සිටි ඈ අවට සිසාර බලන්නට වූවාය. ඒ වන විටත් වැඩි පිරිසකට අභ්‍යන්තර ගූඨ නිහඬ විනෝදය සපයමින් ක්‍රිස්තියානාගේ ප්‍රාණය නිරුද්ධ සිරුර කඹයෙකින් එල්ලෙමින් තිබුණි. ඉන් මොහොතකට පසු කන්‍යා සොයුරිය උමතු වෙසින් පල්ලියේ පිය තුමා වෙත දුවයමින් සිටිනු දක්නා ලදී.

"අයියෝ ෆාදර් මම මහා පවුකාරියක්, මම මහා අපරාධයක් කළා. දෙවියන් වහන්සේගෙන් මට කවදාවත් සමාව ලැබෙන එකක් නෑ."

"කලබල නොවී මොකද වුණේ කියන්න සිස්ටර්"

"මම බොරුවක් කිව්වා ෆාදර්. ඒකෙන් ඇතිවෙන ප්‍රතිඵලය ගැන අවබෝධයකින් තොරව මම බොරුවක් කියුවා ෆාදර්. දැන් මම බොරුකාරියක් විතරක් නෙමේ ෆාදර්, මිනීමරුවෙක්."

"ඔබ කළ පාපය ගැන ඔබ මුලු හදවතින්ම පසු තැවෙනවානම් ඔබට දෙවින්ගේ සමාව ලැබෙවි සිස්ටර්."

"නැහැ ෆාදර් මට කවදාවත් සමාව ලැබෙන එකක් නෑ. මම හිතාමතාම බොරුවක් කිව්ව. අයියෝ මම මේ කරපු අපරාධය මොකක්ද ? " යි කියමින් ඇය පල්ලිය දෙසට දිවයාමට සැරසෙන විටම පියතුමා විසින් ඈ ඇමතීය.

"සිහි එළවා ගන්න සිස්ටර්. දැන් සිදුවූ දේ සිදුවී අවසානයි. ඊළඟට කළ යුතු දේයි අප සොයා බැලිය යුත්තේ. එයට පියවි සිහියෙන් සිටීම අත්‍යවශ්‍යයි." මෙයින් කන්‍යා සොයුරියගේ කලබල ගතිය මදක් සන්සිඳුණි. 

" මට ඔබෙන් යමක් අහන්න අවසරද ?" ඈ නිහඬව විමතිය සහිත දෑසින් පියතුමා දෙස බලා සිටියය. එය අනුමැතිය ලෙස සැලකූ පියතුමා සිය පැනය යොමු කළේය.

"මට දැන ගන්න පුළුවන්ද ඔබ ඇයි කවදාවත් නැතුව බොරුවක් කිව්වෙ කියලා?"

මොහොතක් නිහඬව, කල්පනාබරිතව සිටි කන්‍යා සොයුරිය කඳුළු අතරින් සිය හඬ අවදි කළාය. "එයා පොඩි කාලෙ දවසක් මට පිරිසක් ඉදිරියේදී කම්මුලට ගැහුවා. ඊට පස්සෙ මගෙ මුලු ගවුමම ඉරලා මාව ලැජ්ජාවට පත්කළා. අයියෝ මට ඒ කාලකණ්ණි සිද්ධිය ඒ මොහොතෙදි මතක් වුණා ෆාදර්, මට ඒක මතක් වුණා. හයියෝ මම මහා පවුකාරියක්... මම මහා පවුකාරියක්" යි කෑ ගසමින් ඈ දෙවියන්ගේ පිළිසරණ සොයා උමතුවෙන් මෙන් පල්ලිය දෙසට දිව යනු පිය තුමා බලා සිටියේ බොහෝ හැඟීම බර මුහුණකිනි. එහෙත් එම මොහොතේම ඔහුගේ හදවතෙහි එක් අඳුරු මුල්ලක ඔහුටද තේරුම් ගත නොහැකි, දෙවියන් වහන්සේට පමණක් තේරුම්ගත හැකි, සතුටත්, නොසතුටත් අතර හැඟීමක් තිබුණි. 

~~නිමි~~

ලියුවේ:
සෙන්නා / 20.12.2013
http://kurundha.blogspot.com/2013/12/blog-post_20.html

Thursday, December 12, 2013

බිළාල ශාපය....

20.03.20__
නිවසේදීය,

මා  ප්‍රිය හිතවත / හිතවතිය, ඔබ මේ බ්ලොග් සටහන කියවන විට මා ජීවිතයට සමුදී සදාකාලික නිද්‍රාවට පිවිස අවසානය. මෙය මෙහි පළවන අවසාන බ්ලොග් සටහන බව ඉතා කරුණාවෙන් සලකන්න. පුරා දෙවසරකට මදක් වැඩි කාලයක් ඔබ හා රැදුණු හෙයින් මේ අවසන් නික්මයාම පිළිබඳව මෙසේ සටහන් කොට තබා යාම මාගේ යුතුකමක් යැයි මම සිතමි. සිදුවූයේ හා වන්නේ කුමක්දැයි පැහැදිලිව පවසා මම ඔබගෙන් සමුගනිමි. එහෙයින් මෙතැන් සිට අවසානය දක්වා සියල්ල ඉතා සාවධානව කියවන මෙන් ඔබෙන් ගෞරව පූර්වකව ඉල්ලා සිටිමි. මෙතෙක් ඔබ හා මා දොඩමළු නොවූ මාගේ තථ්‍ය ජීවිතයේ, මා හා බැඳුණු චරිත හා සිදුවීම්, අතිශය තීරණාත්මක සිදුවීම් කිහිපයක් ඔබගේ දැන ගැනීම සඳහා මෙතැන් සිට පෙළ ගස්වමි. මා දැන් සිටිනා මානසික වාතාවරණය හේතුකොටගෙන එය නිසියාකාරයෙන් කිරීමට හැකිවේදැයි මටම සැකය. එහෙත් මම උත්සහා කරමි. සිදුවීම් සිදුවූ ආකාරයෙන්ම ලියා තැබීමට උත්සහා කරමි. තව හෝරා කිහිපයකින් එළබෙන ඒ අවාසනාවන්ත දිනයේ කිනම් මොහොහොතක හෝ ඒ කාලවර්ණ නපුරු යක්ෂයා මා වෙත පැමිණෙන බව ඒකාන්තය. එයට පෙර මා ඉක්මන් විය යුතුය. එහෙයින් මෙම ලිපිය හැකිතරම් ඉක්මනින් ලියා අවසන්කොට ප්‍රසිද්ධ කිරීමට මම අදහස් කරගෙන සිටිමි.

+++++

එදා මාර්තු 21 වෙනිදාවක් බව කෙසේනම් අමතක කරන්නද ? මේ දිනය දැන් මාගේ ජීවිතයට සම්බන්ධවී ඇත්තේ එය මාගේ උපන්දිනය නිසාම පමණක් නොවේය. එදා, උපන් දිනය සැමරීම සඳහා අප රාත්‍රී ආහාර වේල පිටින් ගත යුතුයැයි යෝජනා කෙරුවේ තාත්තාය. මුලු සන්ධ්‍යාවම පාහේ පිටත ගතකොට රාත්‍රී ආහාර වේලද ප්‍රසිද්ධ ආපන ශාලාවකින් රැගෙන අප පස් දෙන නැවත නිවස බලා ඒමට පිටත් වන විට රාත්‍රී එකොලහත් පසුවී තිබුණි. තාත්තා වෑන් රථය ධාවනය කළ අතර මම ඉදිරි පස වම් පස අසුනට බරවී සිටියෙමි. අම්මාත් අක්කාත් මල්ලීත් පිටුපස අසුනේය. වාහන නොමැති කමින් පාර පාළු ස්වාභාවයක් ගෙන තිබූ බැවින් තාත්තා සැලකිය යුතු වේගයකින් රථය ධාවනය කළේය. එය සිදුවූයේ ඉතා හදිසියේය. එක වරම වැන් රථයට මීටර දහයක් පමණ දුරින් පාර හරහා දිව යන කළුම කළු බළලෙකු විය. ඌ කොහෙන් කෙසේ ප්‍රාදූර්භූත වූයේ දැයි අදහා ගැනීමටවත් නොහැකි වූ ඒ නිමේෂයේදී තාත්තා වැරදි තීරණයකට යොමු විය. හදිසි තිරිංග පහරින් පැත්තට විසිවී ගිය වෑන් රථය දකුණු පස වූ තාප්පයේ ඉතා තදින් වැදුණේ එයද අනිත් පසට පෙරළා දමමිනි. අනතුරින් සිහිසන් වූ මා රෝහලේදී නැවත සිහිය ලබා ටික වේලාවකින් තාත්තා හා අක්කා අප හැර ගොස් ඇති බව දැනගෙන රෝහලේ වහල ගැලවී යන තරම් හයියෙන් කෑ ගසා හඬා වැටුණි. මාගේ උපන් දිනය අප නිවසේ දෙදෙනෙකුටම සිය ජීවිතයේ අවසන් දිනය වී තිබුණි.

හදවත්හී ඇතිවූ තුවාලයන් කෙමෙන් කෙමෙන් සුවපත් කරමින් කාලය ගලා ගියේය. නෑසිය මිතුරන්ගේ, අසල්වැසියන්ගේ සැනසිලිදායක වදන් අපට යථා තත්ත්වයට පත්වීමට මහඟු පිටිවහලක් විය. අනිත්‍යය හා අටලෝ දහම සිහිකොට එය අපට පමණක් සීමා නොවූ ඉරණමක්යැයි සිතා සිත් සාදා ගත්හ. අවසන තාත්තාත්, අක්කාත් නොමැති ජීවිතයකට අප හුරු වූහ.

වසරක් ගෙවුණි. මාගේ උපන් දිනයත්, තාත්තාගේ හා අක්කාගේ සැමරුමත් එකට යෙදී තිබුණද උපන් දිනය සපුරා අමතක කළ අප වර්ෂ පූර්ණ පින්කම් සඳහා ලක ලෑස්ති වූහ. කිසිසේත් බලාපොරොත්තු නුවූ ලෙස එදිනම මාරාන්තික දෙවන ප්‍රහාරයද එල්ල වූයේ අපගේ ස්නායු භීතියෙන් හිරිවට්ටවමිනි. වර්ෂ පූර්ණය වෙනුවෙන් අම්මාත් මමත් මල්ලීත් කනත්තට ගොස් තාත්තාගේත් අක්කාගේත් සොහොන් අබියස ඉටි පන්දම් දල්වා, අලුතින් මල් පොකුරු තැන්පත් කොට ඔවුන් සිහි කර පින්පතා නැවත එමින් සිටිහය. අප කනත්ත අයිනෙන් වූ මාවතෙහි වම් පසින් ගමන් කරමින් සිටි අතර හදිසියේම කනත්තෙහි වැටෙන් රිංගා පාරට පැමිණ අප දෙසට එකිනෙකා ලුහු බැඳන් එන බළලුන් දෙදෙනෙකු වූහ. එකෙක් සුදු පාට බළලෙකු වූ අතර ඌව හඹා ආ අනෙකා තදම තද කළු පැහැති බළලෙකි. සුදු බළලා අම්මාගේ පාදයක් අසලින් දිව යන විට කළු බළලා ඇයගේ දෙපා අතරින් දිව ගියේ විදුලි වේගයකිනි. මෙයින් කලබලයට පත් ඈ කෑගසමින් අහකට පැන්නේ සතුන්ව මග හැරීම සඳහාය. අවාසනාවක මහත ! කලබලවූ අම්මා එක් වරම පැන්නේ පාර දෙසටය. පිටුපසින් ආ බස් රථය ඇයව යට කරගෙන ඉදිරියට ගොස් නතර විය. අභ්‍යන්තර රුධිර වහනය හා සුසුම්නාව බිඳි යාම නිසා දින දෙකක් රෝහලෙහි අධික ලෙස වේදනා විධි ඇය අවසන මමත් මල්ලීත් මෙලොව හුදකලාකොට අප අත්හැර තාත්තා සහ අක්කා වෙතට ගියාය.

එකිනෙකා විවිධි විවිධ මත ඉදිරිපත් කළහ. සමහරුන් මුහුණට නොකීවද එය මාගේ අවාසනාවක් නිසා වෙන දෙයක් බව කියා තිබූ බව මට කණින් කොනින් ආරංචි විය. ඒ මෙම සියලු මරණ වලට බලපෑ හේතුව මාගේ උපන් දිනය දවසේම සිදුවී තිබීම නිසාය. සමහරුන් බලි තොවිල් ශාන්ති කර්ම ආදී කටයුතු කිරීමට යෝජනා කළ අතර සමහරෙක්ගේ මතය වුයේ අප ප්‍රදේශය අත් හැර යා යුතු බවය. තාත්තාගේත් අක්කාගේත් මරණයට සහභාගී වූ පිරිසෙන් අඩක්වත් අම්මාගේ මරණයට නොවූහ. සිදු වන්නේ කුමක්දැයි මටවත්, මල්ලීටවත් නිසියාකාරයෙන් නිශ්චය කරගැනීමට නොහැක. කුමක් නමුත් අපගේ පාලනයෙන් තොර අමුතු දෙයක් සිදුවන බවක් අපට හැඟුණි. කාලය ගතවීමත් සමඟ අප දෙදෙනා නැවතත් සාමාන්‍ය නොවුණත් එදිනෙදා ජීවිතයට හුරු වූහ. නිවස එකම පාළු අම්බලමක් වී තිබුණි. අප දෙදෙනාම ගෙදර සිටින වේලාවකදී වූවත් අප අතර වැඩි කතා බහක් නොවුණි. දැන් දැන් අප ඇසුරු කරනා යාළු මිත්‍රාදීන්ද හිඟය. අප පවුලම කුමක් හෝ සාපයකට ගොදුරුවී ඇතැයි අනුමාන කළ ඔවුන් ක්‍රමක්‍රමයෙන් අපගෙන් ඈත් වෙමින් සිටියහ.

ඊළඟ මාර්තු 21 වෙනිදාව උදාවූයේ අප දෙදෙනාගේම හදවත් භීතියෙන් සලිත කරවමිනි. එදින උදයේම අවදිවූ මා දෙවියන් බුදුන් සිහිකර අප දෙදෙනා වෙනුවෙන්ම ආරක්ෂාව පැතුවේය. කිසිඳු අතුරු අන්තරාවකින් තොරව මේ දිනය පහු කර ගැනීමට ලැබේවායි පැතුවෙමි. දෙදෙනාම එදින නිවාඩු දමා ගෙදරට වී සිටියේ අනතුරකට ලක්වීමේ ඉඩ අහුරාලනු වස්ය. නමුත් සිද්ධවීමට ලියවී ඇති දෑ කෙසේනම් වළකාලම්ද !

එදින දහවල් දිවා ආහාරයෙන් පසුව අප දෙදෙනා සාලයේ අසුන් ගෙන රූපවාහිනී යන්ත්‍රය නරඹමින් සිටියහ. හදිසියේම ඇසුණු බළල් පොරයේ හඬට අවධානය යොමු කර පිටත බැලූ අපට, අපගේ බළලා ලුහු බැඳ එන කළු පාට බළලෙකු දිස් විය. අපගේ බළලා ආරක්ෂාව පතා ගෙට වැදී පුටුවක් යටට රිංගුවේය. එහෙත් කළු බළලාද ඌ හඹා විත් පුටුව යටදීම පෙරළාගෙන සපන්නට විය. මෙයින් කෝපාවිෂ්ට වූ මල්ලි අප බළලාව බේරාගැනීම සඳහා එතනට ලංවන විටදීම ඔහු වෙතට කඩා පිනූ කළු බළලා ඔහුව සපා කා පැන දිවීය. දත් පහරවල් හතරක් සමඟින් නියපොතු පහරවල් කිහිපයක් ඔහුගේ දකුණතෙහි විය. ඒවා එතරම් බරපතල තත්ත්වයේ නොවූ හෙයින් ඔහු බේත් දමා ගැනීමට යාම ප්‍රතික්ෂේප කොට ගොඩ වෙදකමකින් සෑහීමකට පත් විය. අප දෙදෙනාට කිසිඳු අනතුරකින් තොරව මාර්තු 21 ගෙවී ගියේය. ඒ ගැන අප බොහෝ සතුටට පත්වූ අතර කිසියම් හෝ අසුබ දෙයක් තිබුණිනම් එය අවසන් වී ඇතැයි අප අනුමාන කළහ.

එතැන් සිට මාස දෙකක් ගෙවුණ තැන මල්ලීගේ හැසිරීමෙහි යම් අමුත්තක් මා හට දිස් විය. ඔහු සාංකාවෙහි හා විශාදියෙහි මූලික ලක්ෂණ පෙන්නුම් කර සිටියේය. එක දිගට පැමිණි කරදර වැල නිසා එසේ වන්නට ඇතැයි අපි අනුමාන කෙළෙමු. එහෙත් එන්න එන්නම තත්ත්වය නරක අතටම හැරුණි. ඔහු මහ රෑ හදිසියේම අවදිව භීතියෙන් කෑ ගැසීමට පටන් ගත්තේය. යම් යම් රූප හා ඡායාවන් පෙනෙන බවට සඳහන් කළේය. ඔහුට කිසිඳු දියර වර්ගයක් පානය කළ නොහැකි වූ අතර මුත්‍රා පිට කිරීමෙහි පාලනයද ඔහු වෙතින් ගිලිහී තිබු බැවින් නිතරම ඇඳ තෙමීම ඔහු අතින් සිදු විය. කිසිවකුගේ හව්හරණක් නොමැතිව මෙම කරදරයට මුහුණ දීමට මා හට සිදුවී තිබුණි. කළ යුතු කිසිඳු ප්‍රතිකර්මයක් නොදුටු තැන අවසන මා ඔහු රෝහලට ඇතුළත් කෙරුවේය. අවාසනාවකි ! ඔහු ජලභීතිකා රෝගයෙන් ඔත්පලව සිටින බැව් වෛද්‍යවරුන් මාහට පවසා සිටියේ එයට කිසිඳු ප්‍රතිකර්මයක් මේ වන විට සොයාගෙන නොමැති බවද දන්වමිනි. මාගේ මුලු ලොවම නැවතත් මා හිස මත කඩා වැටෙමින් තිබුණි. මා හට මෙලොවෙහි වූ එකම හිතවතාද මා හැර යාමට සූදානම් වෙමින් රෝහලෙහි ඇඳක් මත දගලමින් සිටියේය. තවත් දින දෙකක් පෙරකී රෝග ලක්ෂණයන්ගෙන් බැට කෑ මලණුවන් අවසානයේදී මා තනිකර යන්නටම ගියේය. මෙම දරුණු ප්‍රහාරය ඉවසා දරා ගැනීමට තවමත් මාහට ශක්තිය තිබීම ගැන විටෙක මමම පුදුමයට පත් වීමි. වසරක් පාසා එකින් එක මාගේ සමීපතමයන් මා හැර යද්දීත් තවමත් මා නිරුපද්‍රිතව හොඳ සිහියෙන් පසු වීම විටෙක මටම අදහා ගැනීමට නොහැකි තත්ත්වයකි. සැබවින්ම මා ජීවත් වේද ? නැතහොත් මා මේ දකින්නේ සිහිනයක්ද ? මා ඔවුනට පෙර මිය ගොස් ඔවුන්ගේ මරණයන් කොහේ හෝ සිට නරඹමින් සිටින්නේද ?

මල්ලිගේ දේහය නිවසට ගෙන යාමට මම ප්‍රතික්ෂේප කළ බැවින් රෝහල මුල්වී අවසන් කටයුතු සිදු කර දමන ලදී. නෑ හිත මිතුරන් සියල්ලම පාහේ බොහෝ දුරට අප අත් හැර සිටි බැවින් මළ ගෙයි කටයුතු වෙනුවෙන් හෝ ඔවුන් සහභාගී වෙදෝයි මා හට වූයේ සැකයකි. මළ මිනියක් සමඟින් නිවසේ තනිවීම මා උමතු කරවන්නක් වීමට ඉඩ තිබුණි.

මල්ලීගේ මරණයත් සමඟින් මෙතෙක් මා පිළිගැනීමට අදිමදි කළ එක් දෙයක් අකමැත්තෙන් හෝ පිළිගැනීමට වී තිබේ. ඔව්, අප පවුලට කිසිවකුගේ හෝ සාපයක් වැදි ඇත. එහෙත් ඒ කාගේ සාපයද ? දන්නා තරමින් අප කා හට හෝ අහිතක්, නපුරක්, අනතුරක් සිදු කොට නොමැත.

සිදුවන්නේ කුමක්දැයි අදහා ගැනීමට නොහැකිව අඳුරෙහි අතපත ගාමින් සිටි මාහට ඉතා අහඹු ලෙස ප්‍රහාරකයා හෙළිදරව් කරගැනීමට හැකි විය. මා දැන් විශ්වාස කරනා අන්දමට අවසාන ඉලක්කය වූ මා වෙත ප්‍රහාරය එල්ල කිරීමට පෙර තමාව හඳුන්වා දීමට ඌට උවමනා වූවා වැනිය. මෙතැන් සිට කතාව කීමට මම මදක් පැකිලෙමි. ඒ ඔබ මා අන්ධ විශ්වාසයන් ඇති මිථ්‍යාදෘෂ්ටිකයෙකුයැයි අනුමාන කිරීමට ඉඩ ඇති බැවිනි. නමුත් මාගේ ඉන්ද්‍රියනට වැටහෙනා පරිධි මෙම ඛේදවාචකයට මීට වඩා තේරුමක් දිය නොහැකිය.

ඉතා අහඹු ලෙස ඔබගෙන් කෙනෙකු ( අදාල නොවන බැවින් මම ඔහුගේ නම හෙළි කිරීමෙන් වැළකෙමි ) හා කළ සංවාදයකදී මා හට එඩ්ගා ඇලන් පෝ නැමති ඇමෙරිකානු ලේඛකයාගේ කෘති අඩංගු අඩවියකට සබැඳියක් ලැබුණි. එහි වූ කතා විශාල ගණනක් අතරින් එකවරම මාගේ අවධානය The black cat කතාව වෙතම යොමු වූයේ මන්දැයි මම තවමත් සිතමි. එය කිසිවකුගේ අදෘශ්‍යමාන මගපෙන්වීමක්යැයි විශ්වාස කිරීමට මා කැමතිය.  මා එම කතාව කියවා අවසන් කෙරුවේ ලොමුදැහැගැන්වීය. ඒ එම කථාවෙහි වූ කිසිඳු භයානක කමක් නිසා නොව එය මාගේ එක් දුෂ්ට ක්‍රියාකාරකමක් හා 100%ක් ගැළපීමේ අපූරු සමානකම නිසාවෙනි. එය එසේ සිදු විය හැකිද ? මා විසින් සැබවින්ම කළ ක්‍රියාකාරකමක් එලෙසින්ම අතීතයෙහි වූ ලේඛකයෙකු ලියා තැබුවේ කෙලෙසද ? මෙම කතාව කියවීමෙන් පසු මෙතෙක් මාහට සම්පූර්ණයෙන්ම අමතකව තිබූ, අතීතයේ මා කළ ඒ මහා පාපය මාගේ දෑස් ඉදිරියෙක් මැවී පෙනෙන්නට විය. ඒ සමඟම අපගේ පවුලේ සෑම සාමාජිකයෙකු මිය යාමට ප්‍රථම ප්‍රාදූර්භූත වූ ඒ මහා පොදු සාධකය, කාලවර්ණ නපුරු යක්ෂ බළලා මාගේ දැස් ඉදිරියෙහි මැවී පෙනුණි. ඔව් එය එසේම විය යුතුය. ඒ ගැන මා හට අබමල් රේණුවක තරම්වත් අවිශ්වාසයක් නොමැත.

මෙම බිහිසුණු පලිගන්නාගේ අවසාන ඉලක්කය මා බව දැන් සක්සුදක් සේ පැහැදිලිය. තාත්තාව සහ අක්කාව මුලින්ම ක්ෂණිකව මිය යාමට සලස්වන්නේ අන් අයගේ මරණයන් තුළින් ඔවුනට ඇතිවෙන වේදනාව වැළැක්වීමට හා ඔවුන්ගේ මරණයන් තුළින් අප තිදෙනා වේදනාවට පත් කිරීමට බව දැන් මා හට ප්‍රත්‍යක්ෂය. මන්ද යත් ඔවුන් දෙදෙනා මේ මහා පාප කර්මයට කිසි ලෙසකිඳු හවුල් නොවූ බැවිනි. අම්මා මද කෙටිකාලීන වේදනාවකුත්, මල්ලී ඊට වැඩි වේදනාවකුත් විඳ මිය ගියේ ඔවුන් මෙම පාපයට හවුල් වූ ප්‍රමාණයේ අනුපාතයට බව සැකයක් නොමැත. මෙසේ බලන කළ මෙම පාපයේ ප්‍රධාන භූමිකාව නිරූපණය කළ මා වෙත මෙම පලිගන්නාගේ සැලසුම මොන තරම් බිහිසුණු එකක් වේදැයි හිතා ගැනීමටවත් නොහැක. එය අති බිහිසුණු සෙමෙන් සෙමෙන් ළඟාවන විනාශයක් බවනම් සහතිකය. මෙතෙක් සිදු වී ඇත්තේ අන් අයගේ මරණයන් තුළින් මා දරුණු චිත්ත පීඩාවකට ලක් කිරීම පමණකි. මා හට උරුම සැබෑම දඬුවම තවමත් මා වෙනුවෙන් බලා සිටී. ඒ දිනය එන තෙක් බලා සිටී.

+++++

මම ඌට ආදරයට කපූ කිවෙමි. ඒ කළු පූසා යන්න කෙටි කරය. මුළු ශරීරයේම වූ සෑම මවිල් ගසක්ම තද කළු පැහැයෙන් යුක්ත වූ මෙම බළලාගේ එකඳු සුදු හෝ වෙන යම් වර්ණයක් සොයා ගැනීමට නොහැකි විය. කට දෙපසින් වූ සන්වේදක ස්පර්ශකයන් පවා තද කළු පැහැයෙන් යුක්ත වූහ. මුලින් මුලින් ඉතා හුරතල් බළලෙකු වූ කපූ අප සැමගේ ආදරයට පාත්‍ර විය. උගේ ආගමනයත් සමඟින් නිවසෙහි අරක්ගෙන සිටි මීයන් අදෘශ්‍යමාන වීමෙහි ගෞරවයද අපි නොඅඩුවම ඌටම පිදුවෙමු. එහෙත් පසු කලෙක මෙම සත්වයාගේ ඇතිවූ නොමනා හැසිරීමක් නිසා අප හට ඌ එපා වෙමින් පැවතුණි. නිවසේ උයා පිහා තැබූ කෑම වලඳේ සිට මේසයට බෙදා තිබූ බත් පත දක්වා හොරා කෑමට ඌ පසු බට නොවීය. එතකින් නොනැවතී අසල්වැසියන්ගේ නිවෙස් වලින්ද සොරා කෑමට පටන් ගැනීම නිසා අප ඔවුන්ගේ දෝෂාරෝපණයටද ලක් වූහ. කෙතරම් දඩුවම් කළත් මෙම සත්වයාගේ මෙම කැත පුරුද්ද අත් හැරීමට සූදානම් වූයේ ඌ නොවේය. මේ සම්බන්ධයෙන් වැඩියෙන්ම ප්‍රකෝපව සිටියේ අම්මාය. එයින් වැඩියෙන්ම පීඩා වින්දේ ඇය බැවින් එය ස්වාභාවිකය.

එය, උක්ත රිය අනතුර සිදුවී තාත්තාත්, අක්කාත් මිය යාමට පෙර වසරේ මාගේ උපන් දිනයයි. මෙවර උපන් දිනය යාළුවන් කිහිප දෙනෙකුටද අරාධනා කොට මදක් උත්සවාකාරයෙන් ගැනීමට අප සැලසුම් කළහ. එදින සවස මුළුතැන්ගෙයින් ඇසුණු අම්මාගේ ගෝරනාඩුව ඇසී මා එදෙසට යන විට පෙර දින ඈ විසින් පිළියෙල කොට කපුවාට විවෘත්ත කළ හොහැකියැයි විශ්වාස කළ ලෙස වසා ඉහළින් තබා තිබුණු කේක් ගෙඩිය බිම වැටී තිබුණ අතර එයින් සැලකිය යුතු ප්‍රමාණයක් ඌ විසින් කා දමා තිබුණි.

"මූව මැරුවත් හිත්වදින්නෑනෙ මේ කරපු වැඩේට. මටනම් මේ යක්ෂ බළලත් එක්ක තවත්නම් බෑ මේ වැඩේ කරන්න. එක්කෝ ඕකව කොහෙට හරි ගිහින් දාපල්ලා, නැත්නම් මරලා දාපල්ලා. කොච්චරක්නම් කියලා ඉවසන්නද මේ වදේ ? " ඒ ආවේගශීලීව බැණ වදින අම්මාය. එය මෙයින් ප්‍රකෝපව සිටි මාගේ ගින්නට දැමූ පිදුරු විය. දඩුවම් කිරීමට සිතා සොයා බලන විට කිසිවක් නොවූ ආකාරයෙන් පුටුවක් උඩට වී අත පය දිගෑරගෙන නිදා සිටි බළලා දුටු මාගේ ප්‍රකෝපය දෙගුණ තෙගුණ විය. කෑ ගසන විටම බෙල්ලෙන් අල්ලා ගෙන රෙදි කඩකින් උගේ මුහුණ වැසූ මා ඌට දරුණු ලෙස පහර දුනිමි. මෙයට මල්ලීද හවුල් විය. බළලා අඩපණ වෙන තෙක්ම අපි ඌට පහර දුනිමු. එහෙත් තවමත් මාගේ සිතට මදිය. අතට හසු වු පටියකින් මා උගේ ගෙල සිර කොට බැඳ කුස්සියෙහි උළුවස්සෙහි එල්ලා නැවතත් තදින් පහර දුන්නේය. එල්ලා ඇති පන්දුවකට ක්‍රිකට් පිත්තකින් පහර දෙන්නාක් මෙන් ඌට පහර දුන්නේය. වදින සෑම පහරක දිම කොන්ද වකුටු කොට, අත් පා එකට ලංකරමින්, යටි ගිරියෙන් ඤාව් හඩ නිකුත් කරමින් බළලා කෑගැසීය. එය "අනේ මාව බේර ගන්න" වැනි ඉල්ලීමක් වන්නට ඇත. එහෙත් අවාසනාවකට මා හට බළල් භාෂාව නොතේරුණි. ටික වේලාවකින් බළලා නිශ්චල විය. ඒ ඌ අඩ පණ වූ නිසායැයි මම සිතුවෙමි.

තාත්තාත්, අක්කාත් උත්සවයට අවැසි බඩු වගයක් ගෙන ඒමට කඩයට ගොස් නැවත පැමිණියේ අප මෙසේ  චූදිතයාව එල්ලුම් ගස් යවා අහවර වූ පසුවය. කර ඇති අපරාධය දුටු තාත්තා දුන් කම්මුල් පහරින් මා විසිවී ගොස් බිම වැටුණි. අක්කා වහ වහා ලණුව ලිහා බළලාව නිදහස් කර ගත්තද ඒ වන විටත් ඌ අවසන් ගමන් ගොස් තිබුණි. මෙය මා කිසි විටෙකත් අපේක්ෂා නොකළ දෙයකි. බළලුන්ගේ පණ හයිය බැවින් ඔවුන් ලෙහෙසියෙන් නොමැරෙන්නන් ලෙස මම විශ්වාස කළෙමි. එම විශ්වාසයම පෙර කී දරුණු දඬුවමට මා යොමු කළේය. එහෙත් මාගේ විශ්වාසය වැරදී තිබුණි. හිතවත / හිතවතිය මම ඔබට මේ අවසන් මොහොතේ සත්‍යයක් කියමි. මට කපුවාව මැරීමේ කිසිඳු චේතනාවක් නොතිබුණි. එය අප පවුලේ සිව් දෙනෙකු මේ වන විට මිය ගොස් ඇතැයි තරමටම සත්‍යයකි. මට ඒ සම්බන්ධයෙන් ඕනෑම තැනක දිව්රිය හැකිය, චේතනාව කුමක් වූවත් මා අතින් එම අපරාධය සිදුවී තිබුණි.

ඔබ එඩ්ගා ඇලන් පෝ ගේ මතු සඳහන් කෘතිය කියවා ඇත්නම් බළලාට හිංසා කිරීමට ඝාතකයන් දෙදෙනාම යොදා ගන්නා ක්‍රමවේදයේවූ ඒ අපූරු සමානත්වය දකිනු ඇත. සමහරවිට එය කළු බළලෙකු මැරීම සඳහා කාල, ද්වීප, දේශ නොසලකා දෛවයෙන් නියමවී ඇති ක්‍රමවේදය වන්නටද හැකිය. ඒ සමානත්වය නොවන්නට මා පසු පස හඹා එන මේ ශාපය පිළිබඳව නොදැනුවත්වම මා එයට ගොදුරු වනු නියතය. අඩුම තරමින් මම එසේ විශ්වාස කරමි.

+++++

තව හෝරා කිහිපයකින් ඒ බිහිසුණු දවස උදාවනු ඇත. ඔව් හෙට මාගේ උපන් දිනයයි. මේ දක්වා වූ සියල්ල විශ්ලේෂණයකොට බැලීමේදී හෙට දිනයේදී ඒ කළු බලලා මා ඉදිරියෙහි දර්ශනය වන බව හෙට හිරු නැග එන්නාක් මෙන්ම නිශ්චිතය. මෙවර ඌ පැමිණෙනේ මාරාන්තික ප්‍රහාරයටය. තම නියම සතුරා වෙත ඉලක්කය බලා එල්ල කරනා, තම සතුරා අඩපණ කොට, දීර්ඝ කාලයක් විඳවීමට සලස්වා ක්‍රමක්‍රමයෙන් මරා දමනා ඒ බිහිසුණු ප්‍රහාරයටය. දාමාව කැපීමට ප්‍රථම ඌ වටා ඉන්නා ආරක්ෂක ඉත්තන් කපා ඉවත්කරන්නාක් මෙන්, මා වටා සිටි සියලු හිතවතුන් ඌ විසින් කපා ඉවත් කොට මා හුදකලාකොට තිබේ. මේ ප්‍රහාරය මට දරාගත නොහැකිය. ඒ ගැන සිහිවන විටත් මා සියොලඟම දහදියෙන් තෙත්ව, අප්‍රාණික වී යයි. ඔව්, මා ඉස්සර විය යුතුය. ඒ බිහිසුණු කාලවර්ණ මරණයේ දූතයා සම්මුඛ වීමට ප්‍රථම මා ඉස්සර විය යුතුය.

ඉදින් ප්‍රිය මිතුර / මිතුරිය ඔබ මේ දක්වා කියවූයේ මින් පෙර මා ඔබට නොකී මාගේ සැබෑ කතාවයි. එකක් පැවසිය යුතුමය. මෙම දුෂ්කර,බිහිසුණු කාලපරිච්ඡේදයේ අවසාන වසර දෙක තුළ ඔබ හා දොඩමළු වීමට ලැබීම හේතු කොටගෙන යම් ඉසිඹුවක් ලදිමි. එසේ නොවන්නට මා උන්මන්තකයෙකු වී බොහෝ කල්ය. ඒ ගැන මාගේ ස්තූතියි පිළිගන්න.

දැන් යාමට කාලය පැමිණ ඇත. මෙය ලියා ප්‍රසිද්ධ කළ වහාම උපක්‍රමිකව ලබාගෙන දැන් මේ මොහොතේත් මා ඇස් අබියස ඇති නිදිපෙති අහුරම පානය කොට මා සදාකාලික නිද්‍රාවට පත්වෙමි.  ඒ බිහිසුණු යක්ෂයාට මුහුණ දීමට නොහැකිව මම බියසුල්ලෙකු සේ ජීවිතයෙන් පලා යමි.

ඔබට රිසිනම් වෙනදා සේම මෙයට ප්‍රතිචාර දැක්විය හැකිය. රිසිනම් නොකර සිටින්න. කෙසේ වෙතත් ඒවා කියවීමට හෝ ප්‍රතිචාර දැක්වීමට නොහැකිවන බව කිව යුතු නොවේ.

ප්‍රිය හිතවත / හිතවතිය වෙන්ව යාමට කලින් ලද අත්දැකීම් ඇසුරෙන් යමක් පැවසීමට අවසර ! කිසි දිනෙක, කිසි විටෙක, කිසිම හේතුවක් අරභයා සම්පූර්ණයෙන් කාල වර්ණ බළලෙකුව ඝාතනය කිරීමට එඩිතර නොවන්න. එය ඔබව විනාශය කරා රැගෙන යනු ඇත. ඔවුන් වනාහී සූක්ෂම පළිගන්නන්ය. එද්මොන් දාන්තේ පවා අභිබවා යන අති සූක්ෂම පළිගන්නන්ය. එපමණක් නොව කිසිඳු කුඩා සතෙකු උවද ඝාතනය කිරීමෙන් වළකින්න. ඔබට එය සුළු සිදුවීමක් වූවත් ඔවුනට එය ජීවිතය පිළිබඳ ගැටලුවකි. අප සිදු කොට අමතක කරදමනා කුඩා වුවත් පාපකර්මයන්ගේ ප්‍රති විපාක කෙතරම් බිහිසුණුද යන්න වටහා ගැනීමට ඔබට මාගේ කතාව ඉවහල් වනු ඇතැයි සිතමි.

එසේ නම් සදාකාලික සමු ගැන්මකට අවසරයි !

මෙයට ඔබට සදා හිතවත් සෙන්නා. 
20.03.20__

Sunday, December 1, 2013

ද්වන්ද්ව සටන


2013 උඳුවප් මස 01 වනදා

"උඹලට රූල තියලවත් සරල රේඛාවක් ඇඳ ගන්න තමා බැරි. ඒ වුණාට කලිසමේ ෆ්ලීට් එකනම් තියනවා ආයෙ අත කැපෙන්න තරම් කෙළින් හිටින්න."

කමල් සර්ගේ ගෝරනාඩුව ඉදිරිපස සිටි සිසුවකුටය. එයට වස්තු බීජවූ හේතුව කුමක්දැයි නිසි ලෙස මා හට ග්‍රහණය කරගත නොහැකි වූයේ මගේ වම් පසින් අමුතු යමක් සිදුවෙමින් පවතින බව මා නිරීක්ෂණය කරමින් සිටි බැවිනි. එය කුමක් වුවත් හොඳක් නොවන බවනම් මාගේ සවන ඉන්ද්‍රිය මා වෙත දන්වා සිටියේය.

++++++

කමල් සර්ගේ පන්තිය ප්‍රදේශයේ අති ප්‍රසිද්ධ ගණිත පන්තියයි. "මම ඉගැන්වීමටම උපන්නෙමි"යි කියා පෝස්ටර් නොගැසූවද සැබවින්ම ඔහු ඉගැන්වීමටම උපන්නෙක් බව අප අතැඹුලක් සේ දැන සිටි කාරණයකි. අහෝ අවාසනාවක මහත ! ඔහු අප පාසලේ ගුරුවරයෙකු වුවද, පාසලේදී ඔහුගෙන් නිසි පරිදි දැනුම ලබා ගැනීමට තරම් අප වාසනාවන්ත නොවූහ. ඒ ඔහුගේ කුසලතාවයන් එළිදැක්වූයේ සල්ලි ඉදිරියේදී පමණක් වීම නිසයි. ඔහු පාසලේදී නිසි ලෙස උගන්වන්නකු නොවන බව මුළු පාසලම දන්නා ප්‍රසිද්ධ රහසකි. නුමුත්, හේ වනාහී ප්‍රදේශය පුරාම නම රැන්දූ අති දක්ෂ ගණිත ගුරුවරයාණෝමැයි. කොළඹ සුපිරි පාසල් වලට යන සිසුන් පවා ඔහු වෙත ගණිතය උගෙනීමට පැමිණීම මගින් ඔහුගේ හැකියාව, ප්‍රසිද්ධිය හා ජනප්‍රියත්වය පිළිබඳ අදහසක් ලබාගත හැකිය. ඇති-හැකි, නැති-බැරි සෑම දෙමාපියෙකුම කෙසේ හෝ මුදලක් සරි කොටගෙන සිය දරුවාව ඔහුගේ ගණිත පන්තියට යොමු කරවීමට වග බලා ගත්තේ එබැවින්මයි. එය මාගේ දෙමාපියන්ටද පොදු වූවකි.

ඔහුගේ ගණිත පන්තිය පැවැත්වුණේ සිය නිවසේම ඉදිරි පස තනා ගත් ටකරන් සෙවිලි කළ විශාල මඩුවක් යටදීය. එය එකවර ළමුන් දෙසීයකට වැඩි පිරිසකට පමණ අසුන් ගැනීමේ පහසුකම් සහිත වූ මඩුවකි. බාල දැවයෙන් තැනූ එකවර ළමුන් දහ දෙනෙකුට පමණ වාඩිවිය හැකි දිග මේස හා දිග බංකු ගණනාවකින් එය සමන්විත වී තිබුණේය. බෙදා වෙන් කොට නොතිබුණද, වම් පස ගැහැණු ළමුන්ටත්, දකුණු පස පිරිමි ළමුන්ටත් ආදී වශයෙන් නිසගයෙන්ම භාවිතා විය. බිමට සිමෙන්ති දමා නොතිබූ එය තනිකරම වැලි සහිත විය. මඩුවෙයි හරි මැදින්ම වාගේ වහලය පලාගෙන අහසට නැගී සිටි දැවැන්ත පේර ගස දකින ඕනෑම කෙනෙකු මොහු පරිසරයට ඇලුම් කරන්නකු හෝ ගස් කැපීමට කැමැත්තක් නොදක්වන්නකුයයි සිතීමට යොමු වීම නොවැළවැක්විය හැකිය. වැට දිගෙහි වූ ලා රතු පැහැහි කොළ වලින් සැරසුණු අති අලංකාර නා ගස් පේළිය හා වත්තෙහි වූ නෙක නෙක වෘක්ෂලතාවන් විසින් එම කරුණ එසේමයයි සාක්ෂි දීමට ඕනෑම මොහොතක සැදී පැහැදී සිටියෝය.

සැබවින්ම ඔහුට ළමුන්ගේ ඒකාග්‍රතාවය රඳවා තබාගෙන එක දිගට රසවත්ව ඉගැන්වීම කරගෙන යා හැකි අමුතුම හැකියාවක් තිබුණි. එබැවින්ම බොහෝ විට සෑම පන්ති වාරයකදීම වාගේ මඩුව පිරෙන තරමටම ළමුන් සිටියහ. අතරින් පතර ඉගැන්වීම නවතා රසවත් කතා කීමද ඔහුගේ සිරිතයි. මා මුල් වරට මැක්කාගේ කතාව අසා දැනගත්තේද කමල් සර්ගෙන්මැයි. ඉගැන්වීම සිදුකෙරෙන අතර තුර පන්තියෙහි එකි නෙකා කතා කිරීම ඔහුව වියරු වට්ටවන්නකි. එය ගැහැණු ළමුන් ඉදිරියේ ප්‍රසිද්ධිය සායම යවා ගැනීමට සිදුවන භයානක වරදකි. එබැවින් ළමුන්, විශේෂයෙන්ම පිරිම පාසලකට ගිය අප එවැනි වරදක් වීමට කිසිසේත්ම ඉඩනොතැබීමට හැකි සෑම විටම වග බලා ගත්හ. ගැහැණු ළමුන් ඉදිරියෙහි සමච්චලයට ලක්වීම අපට නොහුරු අත්දැකීමකි.

දිනක් පාඩම කෙරීගෙන යන අතරතුර ළමයෙකුට ඉක්කාවක් ගියේය. ළමුන්ට පිටුපා බෝඩ් එකෙහි ගාණක් ලියා පැහැදිලි කරමින් සිටි කමල් සර් වහාම තමන් කරමින් සිටි කාර්‍යය නතර කොට පිටු පස නොබලාම "කවුද ඒ ?" යයි ඇසීය. ඉඳිකට්ටක් බිම වැටුණද ඇසෙනාකාරයේ නිශ්ශබ්දතාවයක් පැතිරිණි. ළමුන් දෙසට හැරුණු සර් "ඉක්කා ගහපු එකා නැගිටිනවා,"යි තදින් විධානය කළේය. රැවුලින් වැසුණ ඔහුගේ මුහුණ රකුසු වෙස් ගෙන තිබුණි. කෙනෙකුට පාලනය කරගත නොහැකි ඉක්කාවක් නිසා ඔහු එතරක් ප්‍රකෝප වූයේ මන්ද යන්න මා පෑන කටේ ගසමින් කල්පනා කළ අතර ඒ ඉක්කාව මට නොයාම ගැන දෙවියන්ට ස්තූති කළෙමි. අවසානයේදී විත්තිකරු සෙමින් සෙමින් නැගී සිටියේය.

"ඇයි තමුසෙ ඉක්කා ගැහුවෙ ?" කමල් සර්ගෙන් පැනයකි. අහෝ අර අසරණයාගේ කලිසම ගැලවී යාමට ඔන්න මෙන්නය. පන්තියේ වම්පස වූ කෙල්ලන් රැන කිචි බිචි ගාමින් ඔහුට සිනාසෙයි.

"නෑ සර් මම් සර්......."

" නෑ සර් .. මම් සර්.... ඉස්සෙල්ලම මැනර්ස් ඉගන ගන්නවා. තමුසෙ ආයෙ ඉක්කා ගැහුවොත් මම එළෝනවා පන්තියෙන්. ඒක දැනගන්නවා හරිද ?" කමල් සර් රකුස් මුහුණින්ම අසරණයාට සැර කළේය. "හ්ම් දැන් ඉඳ ගන්නවා." යි කියමින් නැවතත් බෝඩ් එක දෙසට හැරෙමින් අතර මග නැවැත්වූ ගාන සෑදීම ඇරබීය. තත්පර තිහක් පමණ එහි නිරත වූ ඔහු නැවත ළමුන් දෙසට හැරුණේ සිනා සෙමිනි. අර රකුසු මුහුණ කොහේ ගියාද ?

"ඔය ළමයගෙ ඉක්කාව දැන් හොඳයි නේද ? " ඇසුවේ එම ළමයා දෙස බලා සිනා සෙමිනි. විස්මයජනක ලෙස ඔහුගේ ඉක්කාව සුවවී තිබුණි.

"ඔව් සර් "

"බැන්නෙ තරහකට නෙමේ. ඕක තමා ඉක්කාවට නොවරදින බෙහෙත. තිගැස්මකින්, ක්ෂණික බය කිරීමකින් අවධානය වෙන අතකට ගන්න ඕනා. " සියලු දෙනාම මුහුණට මුහුණ බලා ගත්හ. ඒ කමල් සර්ය. ඔහුටම ආවේණික වූ ඔහුගේ ක්‍රම සහ විධිය.

++++++

ඉදිරි පස සිටි ළමයා සරල රේඛාවක් සම්බන්ධයෙන් සර්ගේ ගෝරනාඩුවට ලක්වෙමින් සිටි එම මොහොතේම මගේ වම් පස අසුන් ගෙන සිටි අප පාසලේම  "C" පන්තියේ සිසුවකු වූ රංග ක්‍රමක්‍රමයෙන් මා තෙරපමින් මා දෙසට එන බවක් මම නිරීක්ෂණය කරමින් සිටියෙමි. බොහෝ විට සිදුවන පරිදි මුලු බංකුවම පිරෙන තරමට ළමුන් අසුන් ගෙන සිටියහ. එබැවින් එකි නෙකා අතර පරතරය සීමිත විය. නමුත් සාමාන්‍යයෙන් සිදු වන්නේ අන්‍යෝන්‍ය සහයෝගයෙන් යුතුව ඉඩ බෙදාගෙන ඉගෙනීමෙහි නිරත වීමයි. ඒ අනුව දකුණතින් ලියන්නකු වූ මා වමත බංකුව යටට ගෙන මාගේ දෙපා මත රඳවා තබාගෙන රංගට හැකිතරම් ඉඩ දුන්නේය. නමුත් මෙම තෙරපීමත් සමඟම එල්ලවූ රැවුම් ගෙරවුම් නිසා සාමාන්‍ය තෙරපීමකට වඩා යමක් සිදුවෙමින් පවතින බව මා හට අවබෝධ විය. රංගට එහායින් අසුන් ගෙන සිටි ගිය සතියේ මා අතින් පරාජයට ලක්වූ නාරදව දැකීම එම අවබෝධය තහවරු කෙළේය.

ගිය සතියේ පන්තිය අවසන්ව නිවෙස් බලා යන විට දැන් නිශ්චිතව මතක් කරගත නොහැකි හේතුවක් නිසා නාරද හා මා අතර ආරවුලක් හට ගත්තේය. අවසානයේදී ආරවුල් සමථයකට පත් කිරීම උදෙසා එවකට අප අනුගමනය කළ පිළිගත් ක්‍රම වේදය වූ ද්වන්ද්ව සටනකට යාම සඳහා නාරද විසින් මා හට අභියෝග කළේය. දෙදෙනෙකු අතර ආරවුලක් හට ගත් විට ද්වන්ද්ව සටනකට යාම එකල අප අතර බෙහෙවින්ම ජනප්‍රියව පැවතුණි. එවිට පිලිමලුන් දෙදෙනාගේ ආධාර කරුවන් විසින් වටවී ඇති කරනා ලබන කවයක් තුළ අදාළ දෙදෙනා සටනට යොමුවීම් සම්ප්‍රදායයි. අනතුරුදායක තත්වයකදී හැර අන් අය සටනට මැදිහත් නොවීම පිළිගත් රීතියයි. කොර්සිකානු සහෝදරයන් ද්වන්ද්ව සටන් මගින් ගැටලු නිරාකරණය කරගත් දහ නව වන සියවසේදී තරම්ම අප අපගේ නීතී රීති වලට ගරු කළහ. එකම වෙනස අප විසින් අවි ආයුධ භාවිතා නොකිරීම පමණයි. ආයුධ තෝරා ගැනීමේ නිදහසක් විසි වන සිය වසේ සිටි අපට නොවූහ. ස්වභාවධර්මයා විසින් ලබා දී තිබූ අත් පා සතර වරණයකින් තොරවම භාවිතා කිරීමට සිදුවී වී තිබුණි.

එවන් අභියෝගයක් එල්ල වූ විට එය මගහැර යාම බානසුල්ලකුගේ ක්‍රියාවකි. එය ළමුන් අතර බියගුල්ලෙකුයැයි කොන්වීමට ලක්වීමට සිදුවන කාරණයකි. සටනට ගොස් පැරදීම වෙනමම කාරණයකි. සටනකින් පැරදුණු කෙනා හට කිසි වෙකුත් බියගුල්ලෙකුයැයි චෝදනා නොකළේය. ශරීර ප්‍රමාණයෙන්ද මට වඩා පොඩි වූ මෙම ඇටයාගේ අභියෝගය පිළිගැනීමට මම දෙවරක් නොසිතීය. මාගේ කල්ලියට පණිවිඩය වාර්තා කෙරුණ සැණින් සටනට අවැසි ස්ථානය තීරණය කර ගත්හ. එය අප යමින් සිටි පාරෙහිම පිහිටි එක් තරා ඉඩ සහිත ස්ථානයක් විය.

සම්ප්‍රදයානූකූලව පිහිටවූ කවය තුළ සටන ඇරඹිණි. අප පන්තියේම සගයකුවූ නුවන් විසින් අප වෙත හඳුන්වා දුන්, ඔහු විසින් නිතර පරිහරණයක කර ජය ලද්දා වූද ප්‍රතිමල්ලවයාගේ ගෙල වටා සුරත යවා එය අනෙක් අතින් ඇද සිර කිරීම තුළින් ඇති කරනු ලබන ග්‍රහණයෙන් ප්‍රතිමල්ලවයාව අඩපණ කරවීමේ ශිල්ප ක්‍රමය මමද යම්තාක් දුරකට ප්‍රගුණ කොට සාර්ථක ප්‍රතිඵල ලබා සිටියේය. දැන් මාගේ එකම උත්සහය නාරදවද එම ග්‍රහණයට ගෙන අඩපණ කිරීමයි. එයට නිසි අවස්ථාව එනතෙක් කල්මරමින්, එහෙට මෙහෙට පනිමින් ඔහුගේ පහරවල් වැළැක්වීමට මම සමත් වීමි. ඔහු මට වඩා ශරීර ප්‍රමාණයෙන් කුඩා වීම හා මගේ අතපය සාපේක්ෂව දිගින් යුක්තවීම යන කාරණය මෙහෙදී මගේ වාසියට සිටියේය. වරක් ඔහු එල්ල කළ පහරක් වැළැක්වූ විට මා බලා සිටි අවස්ථාව උදා වූයේ එම පහර එල්ල කිරීමට ඔහු හට මා වෙත වඩාත් සමීප වීමට සිදුවූ බැවිනි. වමතින් ඔහුගේ ප්‍රහාරය ඉවතට යොමුකළ මා වහා පැන ඔහුගේ ගෙල වටා අත යවා වමතින් මගේ දකුණත කිටි කිටියේ තද කරමින් පහතට නැමුවේය. අති සාර්ථකය ! ප්‍රතිමල්ලවයා කිසිවක් කර කියා ගත නොහැකිව අත් පා ගසමින් දගලමින් සිටියේය. අවසානයේ තමා පරාජය වූ බව ඔහු විසින් පිළිගැනීමත් සමඟම ග්‍රහණය බුරුල් කොට නිදහස් කළේය. මා නැගී සිටියේ ජයග්‍රහාකයෙකු ලෙසය. මා හට මා මිතුරන්ගේ ප්‍රිති ප්‍රශංසා හිමි වන විට නාරද ඇතුළු කණ්ඩායම එතනින් ඉවත්ව ගියහ. එය එතනින් අවසන්යැයි මම සිතුවෙමි. එහෙත් එය එසේමද ?

හදිසියේම රංගගේ දකුණු දණ හිසින්, මාගේ වම් දණ හිසට කකුල පද්ධවා එල්ල කරනු ලබන දරුණු පහරක් එල්ල විය. මා ඔහු දෙස බලන විට ඔහු මා වෙත රවාගෙන සිටියේය. "මොකද ?" කියා ඇසිය යුතුව තිබූ නමුත් මා එසේ නොඇසුවේ සර් දුටුවහොත් ඇතිවිය හැකිව තිබූ දරුණු තත්ත්වය සිහි කිරීමෙනි. කෙල්ලන් රොත්තක් ඉදිරියේ ප්‍රසිද්ධියේ නිරුවත් වීමට මාහට උවමනාවක් නොතිබුණි. අවසානයේදී සුපුරුදු පරිදි සර් විසින් ගාණක් සෑදීමට දී "තේ එකක් බීලා එන්නම්" යැයි කියමින් සිය නිවස තුළට ගියේය.

"තමුසෙ හරි චණ්ඩියෙක්ලු නේද ? " රංග මගෙන් ඇසීය. ඒ වන විට ලද ජයග්‍රහණය හේතුකොටගෙන මාගේ හිසද යම්තාක් දුරකට මානයෙන් පිරී තිබුණි. ඕනෑම කෙනෙකු ජයගත හැකියයි යන විශ්වාසයද ඇතිවී තිබුණි. රංග යනු ශරීර ප්‍රමාණයෙන් මා හට වඩා උස මහතින් යුතු අයෙක් වීය. සටනක් ඇති වුවහොත් ඔහුට වාසිදායක තත්ත්වයක් ඇතිවීමේ ඉඩ ප්‍රස්ථා බහුල විය. නමුත් මානය හා ආත්ම විශ්වාසය ඊට ඉහළින් සිටියේය.

"මගෙ චණ්ඩි කමෙන් උඹට වැඩක් නෑනෙ. ඇයි ප්‍රශ්නයක්ද ? " යි මමද පෙරළා ඇසුවේ එබැවිනි. ඒ වන විට සැලසුම් සහගත යමක් සිදුවෙමින් පවතින බව මා හට අවබෝධ වෙමින් තිබුණි. මොන දේ වුණත් එයට මුහුණ දීමට මම සිත දැඩි කොටගෙන සිටියෙමි.

"හා එහෙමද ? එහෙනම් එනවකො බලන්න මාත් එක්ක ගහ ගන්න. ඔච්චර චණ්ඩියෙක්නම්." නැවතත් අභියෝගයකි. කිසිසේත්ම පලායා නොහැකි අභියෝගයකි. මෙය කලින් නාරද හා ඇතිවූ සටනේම දිගුවක් බව මාහට පසක් විය.

"මූ ගේම ඉල්ලනවා." මම දකුණු පසින් වාඩිවී සිටි මගේ මිතුරාට කනට කොට කීවෙමි. ඔහුගේ පිළිතුර මා බලාපොරොත්තු වූවම මිස වෙන දෙයක් නොවුණි.

"හරි මම ලෑස්තියි. කවදද ? කොහෙද?" මම අභියෝගය භාරගතිමි. 

"හරි ක්ලාස් ඉවර වෙලා යද්දි. අතන හිස් වත්තෙදි හම්බෙමු."

එයින් පසු අප එකි නෙකාට රවමින් සිටියා මිස සැලකිය යුතු තරම් දෙයක් සිදු නොවීය. මෙම සටන ජයගත හැකි වේද යන අවිනිශ්චිත තාවයම මාගේ හදවතෙහි ගැස්ම වැඩි කරනු ලැබීය. විටෙක සටනින් පලා යාමටද නොසිතුණා නොවේ. එසේ කළහොත් ඇතිවන ලජ්ජාව සිහි කිරීමටත් අපහසුදායක එකකි. එය, පසු ගිය සතියේ ලද ජයග්‍රහණයේ අභිමානය මඩෙහි දමන්නකි. එයින් පසු සර් විසින් ඉගැන්වූ කිසි දෙයක් මාගේ කන් පෙති වලින් ඇතුළට නොගිය බවනම් සහතිකය. ඒවා කන් පෙති ස්පර්ශ කරමින් ඉවත ගසාගෙන ගියේය. වාසනාවකට මෙන් ඔහු මාගෙන් කිසිඳු ප්‍රශ්නයක් නෑසීය. එසේ වූවානම් සටනට පෙරම ප්‍රසිද්ධියේ කලිසම ගැලවීම වැළැක්වීමට සක්කරයාගේ පුතා වයිමටවත් නොහැකි වනු ඇත. 

අවසානයේදී පන්තිය නිමා විය. එකඟ වූ පරිදි මම මාගේ මිතුරන් සමඟම අදාළ ස්ථානයට වාර්තා කළෙමි. රංග හා නාරදද ඔවුන්ගේ මිතුරන් සමඟ එතනට පැමිණියහ. එය කමල් සර්ගේ නිවසේ සිට නිවෙස් දෙකක් එහායින් වූ හිස් වත්තකි. පොත් පත් පොල් ගසක් යට තබා සටනට සූදානම් වූහ. එදා නාරද හා සටනේදී නොවූ අවිනිශ්චිතතාවයකින් මාගේ සිත පෙළුණි. එය රංගගේ ශරීර ප්‍රමාණය හේතුකොටගෙන ඇතිවූවක්යැයි උපකල්පනය කළ මා, බිය නොවීමට සිත දැඩි කොට ගතිමි. අරමුණ වූයේ ඔහුවද සුපුරුදු ග්‍රහණයෙන් මෙල්ල කර ගැනීමයි.

සටන ඇරඹුණි. ඔහු විසින් කරාටේ ක්‍රීඩකයකුගේ ඉරියව් ප්‍රදර්ශනය කරමින් සටනට එළබුණි. වැඩේ වැරදී ඇති බව මා හට තේරුම් යන විට පෙරහැර ගොස් අවසානය. දැන් ආපසු හැරිය නොහැකිය. වන්නක් වේවායි සිතා හැකි අයුරින් මුහුණ දීමට නැවතත් හිත ශක්තිමත් කරගැනීම. මා විසින් එල්ල කළ පහරක් ඉතා පහසුවෙන් මග හැරගිය ඔහු තරු විසි වන ආකාරයේ දරුණු පහරක් මාගේ කම්මුල හරහා එල්ල කළේය. සටනකදී පහර කෑ තැනැත්තා දකිනවායැයි උපකල්පනය කරමින් චිත්‍රකතා කරුවන් විසින් ඔළුවට උඩින් අදිනු ලබන තරු, කොම්බු, කුරුල්ලන් සියල්ල ප්‍රථම වරට මමද එදා දුටිමි. ඒ සමඟම යක්ෂයා මාගේ ඔළුවට ආරූඪ විය. මරු විකල් වූවකු ලෙසින් රංග වෙත කඩා පිනූ මම ඔහුගේ ගෙල වට අත යවා ඔහුවද සුපුරුදු ග්‍රහණයට අර ගත්තෙමි. නුමුත් අමුත්තක් සිදු විය. මින් පෙර මාගේ මේ ග්‍රහණයට හසුවූ කිසිවකුටත් එයින් ලෙහෙසියෙන් නිදහස් වීමට නොහැකි විය. එහෙත් අද සියල්ල නොපිටට සිදු වෙමින් තිබේ. ඉතා පහසුවෙන් මාගේ දකුණු මැණික් කටුවෙන් අල්ලා එම ග්‍රහණයෙන් නිදහස් වූ රංග, එසේ කරමින්ම මාගේ දකුණත පිටු පසට කර කැවීය. කිසිවක් කර කියා ගත නොහැකිව මා අසරණ විය. එවිටම මාගේ හකුපාඩා දෙකට යටින් සිය වමත තැබූ ඔහු විසින් ලෙහෙසියෙන්ම මාගේ උගුර තද වන ලෙස මාව උඩට එසවීය. මාගේ දෑස් නිලංකාර වනවාක් මෙන් දැනුණි. හුස්ම ගැනීමට අපහසු විය. තරු, කුරුල්ලන් හා කොම්බු රංචු වශයෙන් අහසේ පාවෙන විට මා ඔහුගේ ග්‍රහණයෙන් ගැලවීමට දගලමින් සිටියේය. හදිසියේම අප අතරට පැන්න නුවන් විසින් රංගගේ අත ඇද දමා මා බේරා නොගන්නට එය දරුණු ප්‍රතිඵලයකින් අවසන් විය හැකිව තිබූ සටනක් විය. ඒ සමඟම සටන ගැන දැනගත් කමල් සර් එම ස්ථානයට පැමිණෙනවායි යන ආරංචියට, පොලිසියෙන් එන විට විසිර යන්න බූරු ගසන්නන් පිරිසක් මෙන් අප සියල්ල වහ වහා එතනින් ඉවත් වූහ.

ප්‍රධාන පාරට පැමිණි පසුද මාගේ ගෙල ආශ්‍රිත ප්‍රදේශය වේදනා දෙමින් තිබුණි. කහිමින් හා උගුර අතගාමින් වේදනාව සමනය කර ගැනීමට දගලමින් සිටින විට නුවන් පැවසූයේ " ඇයි බන් ඌත් එක්ක ගහ ගන්න ගියේ ? ඕකා කරාටි බෙල්ට් කාරයෙක්. මම හිටියනම් උඹට කීයටවත් ඕකට යන්න දෙන්නැ." යන්නයි. නුවන් හට මේ ගැන් දැන්වූවේවත්, සටන පටන් ගන්නා විට ඔහු නොසිටි බවත් මාහට සිහි වූයේ එවිටයි.

"කවුද බන් දන්නෙ ? ඒත් ඉතින් ඌ මොකා වුණත් චැලෙන්ජ් කරාම නොගිහින් බෑනෙ."

'ඌ ඔය ගත්තෙ නාරදයට ගහපු වාඩුව. ඌට ඒකට කේන්ති ගිහිල්ලලු හිටියෙ. එදා මිනිහා හිටියෙත් නෑනෙ."

අවසානයේදී ජීවිතයට මතක හිටින පාඩමක් ඉතුරු කරමින් එම ගැටලුව සමථයකට පත්විය. " සටනට යාමට පෙර සතුරා පිළිබඳව හොඳින් දැනුවත් වන්න" එම සිද්ධියෙන් පසු ජීවිතයේ කවර ගැටුමකදී ඌවත් මා අනුගමනය කරනා ප්‍රතිපත්තියකි.

ඉන් බොහෝ කලකට පසු හා මින් බොහෝ කලකට පෙර මෙම පිලිමලුන් දෙදෙනා නැවත මුණ ගැසුණි.

"අඩේ සෙන්නා උඹව දැකපු කල් මචන්. උඹට මාව මතකද ?" යි දිනක් අහම්බෙන් හමුවූ රංග මාගෙන් ඇසීය.

"හම්මෝ දැකපු කල්. මොකෝ බන් අමතක. ඉතින් දැන් මොනවද කරන්නෙ ?" ආගිය කතා වාරයකින් පසු " උඹට මතකද අපි දෙන්නා ගහ ගත්තා" යැයි ඔහු ඇසුවේ හිනා වෙමිනි.

"මොකද බන් අමතක. තව පොඩ්ඩෙන් එදා මැරෙනවා." මමත් පිළිවදන් දුන්නේ සිනා සෙමිනි.

"අපිට පිස්සු නේද බන් ඒ කාලේ? "

ඒ පිස්සු කාලය අදටත් සිහිකර රස විඳිය හැකි දෑ ඉතුරු කොට තිබීම ගැන මම තවමත් සතුටු වෙමි. 

පසු සටහන.
1. නම් ගම් මනඃකල්පිතය.
2. ඕගොල්ලොත් ඔය වගේ ජීවිතේට අමතක වෙන්නැති පාඩම් ඉගෙනගන තියනවානම් ලියලා යන්නකො. 

ලියුවේ :
~~සෙන්නා / 01.12.2013

රැක් එක අවුල්....

  2023.07.15 දුර ගමනක් යෑමට පෙර වාහනයේ අඩුපාඩු සාදාගෙන යාම නුවනැති ක්‍රියාවකි. සමහරුන් එසේ නොකරති. ආරක්ෂාව ගැන නොසිතති. වාහනයේ අඩු පාඩු සාදා...

Search This Blog