යුද්ධය අවසන්... එළියට එන්න....

2012 පොසොන් මස 29 වනදා

"ඕනෑම දෙයක් ඕනෑවට වඩා ඕනෑම නැත." අසා තිබේද මේ ආප්තෝපදේශය ? පිළිගැනීමට අපහසුතාවයක් දැනෙනවානම්, කියවමු මේ කතාව.

මෙන්න අණ ! 

~~~

ඔබට සිය දිවි නසා ගැනීම සම්පූර්ණයෙන්ම තහනම්ය. අවුරුදු තුනක් හෝ පහක් විය හැකියි, මොනදේ සිදු වූවත් අපි ආපහු ඔබ වෙතට එන්නෙමු. ඒතාක්, එක් සොල්දාදුවෙක් ඉතුරු වෙනතාක්, ඔබ ඔහුට නායකත්වය දිය යුතුයි. සමහර විට ඔබට පොල් කෑමෙන් පමණක් දිවි රැකගැනීමට සිදු වේවි ! එසේ වූවොත් එසේ කරන්න. කිසිදු තත්ත්වයක් යටතේ, ඔබට ඔබගේ දිවි තොර කර ගැනීමට අවසර නොමැත.

~~~

වැරදුණේ කොතනද ? කාටද ?

~~~~~

1945 දී අවසන් වූ දෙවන ලෝක සංග්‍රාමය, 1945 දී අවසන් වූ බවට, 1974 තෙක්ම විශ්වාස නොකල සොල්දාදුවකු සිටි බව මා කීවොත් ඔබ එය විශ්වාස කිරීමට සූදානම්ද ?

~~~~~

හීරෝ ඔනාඩා ( Hiroo Onoda ), වයස අවුරුදු විස්සයි ඔහුට හමුදාවට බැදීමට ආරාධනා ලැබෙන විට. ඒ වෙනකොට ඔහු නිවසින් ඉතා දුර බැහැර පිහිටි ආයතනයක තමා සේවය කරමින් සිටියේ. ශාරීරික පරීක්ෂණයෙන් සමත් වුණ ඔනාඩා හමුදාවට බැදීම උදෙසා නැවතත් නිවස බලා එනවා. ජපාන රාජකීය හමුදාවේ නිලධාරී තනතුරක පුහුණු වන ඔනාඩා බුද්ධි නිලධාරීන්ව පුහුණු කරන පාසලේ පුහුණු වීම සඳහා තෝරා ගනු ලබන අතර එහිදී ඔහු ගරිල්ලා සටන් සහ බුද්ධි තොරතුරු එකතු කිරීම පිළිබඳ මනා පුහුණුවක් ලැබූ බවට පැවසෙයි. 

1944 දෙසැම්බර් 17 වෙනිදාට එළි වුණා. ඔනාඩා ඇතුළු ඛණ්ඩය පිලිපීනයේ ලුබන්ග් දිවයිනේ පිහිටි "සුගී බ්‍රිගේඩය " හා එක්වීමට යෑමටයි මේ සූදානම. කණ්ඩායම එහිදී ගරිල්ලා මෙහෙයුමක් සිදුකිරීම සඳහා නායකත්වය දීමේ වගකීම පැවරිලා තිබුණේ ඔනාඩායි. පිටත්වීමට මොහොතකට කලින් සේනාංකය බාර අණදෙන නිලධාරියා විසින් ඔවුන්ව නවත්වනවා. කුමකටද ?

මෙන්න අණ ! 

~~~

ඔබට සිය දිවි නසා ගැනීම සම්පූර්ණයෙන්ම තහනම්ය. අවුරුදු තුනක් හෝ පහක් විය හැකියි, මොනදේ සිදු වූවත් අපි ආපහු ඔබ වෙතට එන්නෙමු. ඒතාක්, එක් සොල්දාදුවෙක් ඉතුරු වෙනතාක්, ඔබ ඔහුට නායකත්වය දිය යුතුයි. සමහර විට ඔබට පොල් කෑමෙන් පමණක් දිවි රැකගැනීමට සිදු වේවි ! එසේ වූවොත් එසේ කරන්න. කිසිදු තත්ත්වයක් යටතේ, ඔබට ඔබගේ දිවි තොර කර ගැනීමට අවසර නොමැත.

~~~

අණ දෙන නිලධාරියාවත් නොහිතපු, බලාපොරොත්තු නොවූ බරපතල කමකින් ඔනාඩා මේ අණ පිළිපැදීමට අධිෂ්ඨාන කරගන්නවා. අන්න ඒ වැඩකට නැති අධිෂ්ඨානය නිසා තමයි, මෙහෙම කතාවක් ලෝක ඉතිහාසයේ ලියවිලා තියෙන්නෙ. ඔබ දැන් මෙහෙම කතාවක් කියවන්නෙ. 

ලුබන්ග් වලදී ඔනාඩාට පැවරුණ ප්‍රධාන රාජකාරි දෙකක් තිබුණා. එකක් තමයි වරායේ බැම්ම පුපුරුවා හැරීම. අනෙක තමයි ගුවන් ධාවන පථය විනාශ කිරීම. එහෙත් අනෙක් අණ දෙන නිලධාරීන්ගෙන් එතරම් සහයෝගයක් නොලැබුන නිසා මේ වැඩ දෙකම අතපසු වෙනවා. ඔය අතරේ තමයි මිත්‍ර පාක්ෂික හමුදා දිවයිනේ බලය අල්ලා ගන්නෙ. සතුරු ප්‍රහාර හමුවේ කොටස් වලට කැඩෙන ජපාන හමුදාව දිවයිනේ වනාන්තර ඇතුළටම වදින්නෙ ජීවිත ආරක්ෂාව පතා. ඉතුරු වූ හමුදා භටයන් හතර දෙනෙකුගෙන් යුක්ත කුඩා කොටස් වලට කැඩිලා විසිර යනවා. ඔනාඩාගේ කණ්ඩායමේ හිටිය පිරිස තමයි මේ;

• Corporal Shoichi Shimada (age 30), 
• Private Kinshichi Kozuka (age 24), 
• Private Yuichi Akatsu (age 22), 
• Lt. Hiroo Onoda (now age 23).

ඔන්න දැන් තමයි දුෂ්කර කාලෙ පටන් ගන්නෙ. ආහාර සීමිතයි, ජලය සීමිතයි, අනෙකුත් පහසුකම් අවමයි. ඒ අතර ජීවිතය පවත්වාගනිමින් සහ පවත්වා ගැනීම සඳහා සතුරු හමුදා සමඟ සුලු සටන් වල නිරත වෙන්ඩත් ඔනාඩා ඇතුළු කණඩායමට සිදු වුණා. තිබුණ සීමිත ආහාර ප්‍රමාණය කොහොමත් මේ සඳහා ප්‍රමාණවත් වුණේ නෑ. කිව්වා වගේම ඔවුනට පොල් වල සහ කෙසෙල් වල පිහිට පතන්ඩ සිදු වුණා. ඒ අතර ඉඳලා හිටලා ගමකට පැනලා හරකෙක්ව එලා නොගත්තමත් නෙමේ. මේ වෙනකොට බෙදිලා ගිය අනික් කණ්ඩායම් බොහෝදුරට යටත් වෙලා හෝ සතුරු හමුදා අතින් ඝාතනයට ලක්වෙලා. ඒත් ඔනාඩාගේ කණ්ඩායම වනය අභ්‍යන්තරයේ ඉඳන් සටන් කරමින් ජීවිතය පවත්වා ගැනීමට සමත් වුණා. 

යුද්ධය අවසන්... එළියට එන්න..

යුද්ධය අවසන් කියන දැන්වීමක් ඔනාඩා මුලින්ම දකින්නෙ 1945 ඔක්තෝබර් මාසේ. ඒකත් ගවයකුව එලා ගන්ඩ ගිය වෙනත් කණ්ඩායමක් මාර්ගයෙන්. ඒකෙ තිබුණෙ " යුද්ධය අවසන්.. එළියට එන්න " කියන පණිවිඩය. ඒත් ඊට දවස් කීපයකට ඉස්සෙල්ලා වෙනත් කණ්ඩායමකට ප්‍රහාරයක් එල්ල වෙලා තිබුණා. " යුද්දෙ ඉවරණම් ඇයි ප්‍රහාර එල්ල කරන්නෙ ? " ඒ තමයි ඔවුන්ට පැන නැගුණ ගැටලුව. අවසානයේදී තීරණය වුණේ " මේක සතුරු හමුදාවල උප්පරවැට්ටියක් " බවයි. ඉතින් ඔවුන් දිගටම කැලයේ ! 

නැවතත් 1945 අවසානයේදී, ගුවනින් දැන්වීම් හෙළනු ලබනවා. ජෙනරාල් යමශීටා විසින් යටත් වන ලෙස කළ ඉල්ලීමක්ද මේ දැන්වීම් එක්ක තිබුණත්, වසරකට වඩා කාලයක් කැලයේ සැඟවී සිටීම නිසාත්, යුද්ධය අවසන් වූ බවට කියවෙන එකම සාක්ෂිය මේ කරදාසි කැබැල්ල නිසාත් ඔවුන් මේ ගැන බොහෝ සුපරික්ෂාකරී වෙනවා. දැන්වීමේ වූ සමහර වචන සැකකටයුතුයි සලකන ඔවුන් නැවතත් එය "උප්පරවැට්ටිය" බවට තීරණය කරනවා. නැවතත් දිගටම කැලයේ ! 

ඉන් පස්සෙ, දැන්වීම් පිට දැන්වීම් දැමූවත්, පත්තර දැමූවත්, ඡායාරූප දැමූවත්, හිතමිතුරන් විසින් ලියූ ලිපි දැමූවත්, ඒ එකක්වත් ධනාත්මකව සලකාබැලෙන්නෙ නෑ. ඒ හැම එකකම මොකක් හෝ සැක කටයුතු කොස්සක් තිබුණා.

වසරින් වසර ගෙවුණා. හතර දෙනාම එකාවන්ව දුක සැප සමසේ අනුභව කරමින් කාලය ගෙවී ගියා. විටෙක ආහාර සොයාගන ඔවුන් ගම් වැදුණා. සමහර අවස්ථාවලදී ගැමියන් ඔවුන් අතින් ඝාතනයට පවා ලක් වුණේ අවිශ්වාසය නිසයි.. ඔවුන් විශ්වාස කළේ ගැමියන් ලෙසින් වෙස්වලාගන සිටින්නේ ඔවුනට ප්‍රහාර එල්ල කිරීමට එන සතුරු හමුදා හෝ ඔවුන්ගේ ඔත්තු කරුවන් බවයි. එය පිළිගැනීමට ඔවුනට අපූරු හේතුවකුත් තිබුණා. ඒ තමා සෑම විටම ඔවුන් ප්‍රහාරයක් එල්ල කළ සැණින් සෝදිසි මෙහෙයුම් ආරම්භ වීම. මෙසේ බාහිර ලෝකයෙන් වෙන්වූ හතර දෙනා අවිශ්වාස කිරීමේ චක්‍රයක පැටලී සිටියා. ඔවුනට, බාහිර ලෝකයේ අනෙක් සියලු දෙනාම සතුරන් ලෙසයි පෙනුණේ. 

1949 ත් උදා වුණා. දැන් අවුරුදු පහක් මේ කැලෑව තුළ. හිතාගන්ඩ පුළුවන්ද සතුරු ප්‍රහාර මධ්‍යයේ අවුරුදු පහක් කැලයක ජීවත් වීමක් ගැන ! පටන් ගන්න හැම දේකටම අවසානයක් තිබීම තමයි ලෝක ස්වභාවය. මෙන්න අවසානයේ ආරම්භය !

අකාට්සුට දැන් මේ ජීවිතේ තිත්ත වෙලා. එයා තීරණය කරනවා යටත් වෙන්ඩ. අනෙක් අයට නොකියා සැප්තැම්බර් මාසේ ඔහු කණ්ඩායමෙන් වෙන් වෙලා යනවා. මාස හයකට පස්සෙ ඔහු සතුරු හමුදාවන්ට යටත් වෙනවා. ඔනාඩාගේ කණඩායම මේක දකින්නෙ රහස් කාන්දු වීමක් හැටියට. ඔවුන් තව තවත් ආරාක්ෂාකාරී වෙනවා. 

1953 - ජූනි මාසෙදි ශිමාඩා සටනකදි තුවාල ලබනවා. නිසි ප්‍රතිකාර නොමැති කම නිසා ඔහුගෙ තුවාල සුව වෙන්න සෑහෙන හෙමින්. මෙම තත්ත්වය ඔහුට ඇති කරවන්නෙ ඛේදජනක ඉරණමක්. 1954 මැයි මාසේ ඇති වුණ සටනකදී මේ අසරණයා මිය යනවා. දැන් දෙන්නයි ඉතුරු.

ඔහුගේ මරණයෙන් අවුරුදු 20ක් පමණ වන තෙක් ඔනාඩා සහ ඔහුගේ සගයා කැලය තුළ ජීවත් වෙනවා. අවුරුදු විස්සක් !!! ඔව් අවුරුදු විස්සක් !!!

ඔවුන් ලැබුණ අණ අකුරටම පිළිපදිමින් කැලය තුළට වෙලා දිවිගෙවමින් ඉන්නවා. ඒ ඔවුන්ගේ ප්‍රධානීන්ගෙන් අණක් ලැබෙනකම්. ඔවුන්ගේ විශ්වාසය, තමන්ගේ රාජකාරිය ජපාන හමුදාවට ගරිල්ලා මෙහෙයුමක් මගින් පිලිපීන දූපත් අල්ලාගනීමට ඉවහල් වන බුද්ධි තොරතුරු එකතු කරමින් අණ ලබෙන තෙක් මෙහිම පසු වීම බවයි. 

1972 - ඔනාඩාට අවුරුදු 51 යි, කැලේට වැටිලා අවුරුදු 27 ක්. හිතාගන්ඩ පුළුවන්ද අධිෂ්ඨානයේ තරම. අපිට නිකම් විහිළුවක් වගේ පෙනුණට සමහර විට හමුදා විනය එහෙම වෙන්ඩ ඇති. ඒත් මෙතරම් කැපවීමක් ! හරි පුදුම ජනකයි !!

ඔක්තෝබර් මාසෙ, ඇතිවුණ සටනකදී ඔනාඩාගේ සගයා ඔහුව හැර යනවා. 1959 දී ඔනාඩා ඇතුළු කණ්ඩායම මියගිහින් කියලා අතහැරලා දාලා තිබුණේ. ඒත් කොසුකාගේ මිනිය හමුවීමත් සමඟ ඒ අදහස වෙනස් වෙලා ආයෙත් ඔවුන් ගැන හොයන්ඩ ගන්නවා. ඒත් ඔනාඩාව හොයාගන්ඩ ලැබෙන්නෙ ඔවුනට නෙමේ.

දැන් ඔනාඩා හුදෙකලාව සටනේ. අණදෙන නිලධාරියාගේ අණ නිතරම ඔහුගේ හිතේ රැව් දෙනවා. ඒ ඔස්සේ ඔහු සිය කටයුතු මෙහෙයවමින් හුදෙකලාවම සිය ජීවිතය මහ වනයට දිය කොට හරිමින් සිටිනවා. ඔනාඩාගේ සිතුවිලි ලෝකයේ තවමත් යුද්ධය අවසන් නෑ.

කටයුතු ඔහොම වෙමින් පවතිනකොට තමයි නෝරියෝ සුසුකි පාසලෙන් සමුඅරන් රට රට වල සංචාරයක් අරබන්නෙ. ඔහු සිය යාළුවන්ට කියනවා මෙතෙක් කාටවත් හොයා ගන්ඩ බැරි වුණ අරමුණු තුනක් හොයාගන තමන් පිලිපීනය, මැලේසියාව, සිංගපූරුව, බුරුමය නේපාලය සහ සමහර විට තවත් සමහර රටවල් කිහිපයක සංචාරය කරන බව. මොනවද මේ අරමුණු ? ඒ තමා, ලුතිනන් ඔනාඩා, පැන්ඩා සහ හිම මිනිසා. අවසානයේදී සුසුකි සාර්ථක වෙනවා. සුසුකි ඔනාඩාව හොයාගන්නවා විතරක් නෙමේ ඔහුත් එක්ක ඉක්මනින්ම මිත්‍ර වෙනවා. යුද්දෙ ඉවරයි කියල කිව්වට ඔනාඩා කැමති නැ නිකම්ම වැඩේ අතෑරලා දාන්න සහ යුද්දෙ ඉවරයි කියලා පිලිගන්ඩ.  එයා කියන්නෙ, තමන්ට අණ දුන්නු අණ දෙන නිලධාරියා ඇවිත් කිව්වොත් විතරක් තමන් මෙහෙයුම නතර කරනවා කියලයි. " ඕනැම දෙයක් ඕනෑවට වඩා ඕනෑම නැත. " කියලා කිව්වෙ ඒකයි.

දෙන්නගේ ඡායාරූපයක් එහෙම අරගන සුසුකි නැවතත් ජපානෙට යනවා. අණදෙන නිලධාරී මේජර් ටනගුචි ඒවන විට පොත් සාප්පුවක් කරමින් තමා ඉන්නෙ. සුසුකිගෙ කතාව අහන ජපාන රජය, මේජර් ටනිගුචිව සුසුකිට මුණගස්වන්ඩ සලස්වනවා. සුසුකි නැවතත් පිලිපීනයට එන්නෙ මේජර් ටනගුචීවත් කැටුව. කලින් එකඟ වෙච්ච තැනකදී හමු වීමෙන් පස්සෙ මේජර් ටනගුචී යුද්ධය අවසන් බවත්, සියලුම සටන් නතරකොට අති බවත් නිල වශයෙන් ඔනාඩාට දැනුම් දෙනවා. මෙම ආරංචිය විය යුතු පරිදිම ඔනාඩාව විමතියට සහ කම්පනයට පත්කරවනවා.

~~~

අහෝ ! අප යුද්ධය පැරදුනේද ? ඔවුන් එතරම් දුර්වල වූයේ කෙසේද ?

හදිසියේම සියල්ල අන්ධකාරයේ ගිලී ගිය සෙයකි. මාගේ අභ්‍යන්තරය කුණාටුවක් සේ කැලබෙයි. ඉතා පරික්ෂාකාරිව, අපහසුවෙන් ඉවසා සිටි දීර්ඝ කාලය පුරාවට මා මෝඩයකු වී ඇති සෙයක් දැනේ. ඊටත් වඩා මේ කාලය පුරාවට මා කර ඇත්තේ කුමක්ද ?

ජපාන හමුදාව වෙනුවෙන් ගරිල්ලා සටන් කරුවකු ලෙස මා ඉටුකළ මෙහෙය නිමාවට පැමිණ ඇත. මේ තමයි අවසානය !

මා, මාගේ රයිෆලයේ උණ්ඩ ඉවත් කොට ක්‍රියා විරහිත කළෙමි......

සැම විටම ඔසවන් ගිය මල්ල බිමින් තැබිමි. නිතර ඔප දමමින් දරුවකු මෙන් ආදරයෙන් රැක බලාගත් රයිෆලයෙන් හෝ කඳු අතර සඟවා ඇති කොසුකාගේ රයිෆලයෙන් මට තව දුරටත් ප්‍රයෝජනයක් නොමැත !

ඇත්තටම යුද්ධය වසර තිහකට පෙර නිම වුනේද ? එසේනම් ශිමාඩා සහ කොසුකා දිවි දුන්නේ කුමක් සඳහාද ? සිදුවෙමින් පැවති දෙය සත්‍යක්නම් මමත් ඔවුන් සමඟ මියගියානම් වඩා යෙහෙකි.

~~~

මෙම වසර 30 පුරාවටම, ඔවුන් විසින් අවම වශයෙන් 30 ක් වත් වූ පිලිපීන ජාතිකයන් සංඛ්‍යවක් ඝාතනය කොට තිබුණි. 100 ආසන්න සංඛ්‍යාවකට තුවාල සිදු කොට තිබුණි. එහෙත්, නිල වශයෙන් යටත් වීමෙන් පසු, පිලිපීන ජනපති ෆර්ඩිනන්ඩ් මාර්කෝස් විසින් ඔහු කළ සියලු අපරාධ වලට සමාව පිරි නැමීය.

ජපානයට පැමිණි ඔනාඩා දුටුවේ වෙනමම ලොවකි. ඒ ඔහු 1944 දී පිට වන විට තිබූ ජපානය නොවුණි. කාලය මහා වෙනසක් මවා තිබුණි. පසුව ඔහු බ්‍රසීලයේ ගොවිපළක් මිලදී ගෙන බ්‍රසීලයට සංක්‍රමණය වූ අතර 1976 දී විවාහ විය. 1996 දී නැවතත් පිලිපීනයට පැමිණියේ තමන් තිස් වසරක් පුරාවට දිවි ගෙවූ ස්ථානය දැක බලා ගැනීමටය. 

The War is Over . . . Please Come Out ලිපිය ඇසුරෙන් සකස් කෙරුවේ ~~ සෙන්නා / 29.06.2012